Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΝΙΚΟΣ ΤΖ.' | 26 Φεβρουαρίου 2025, 14:14

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Με το παρόν σχέδιο νόμου θίγονται άρθρα του Συντάγματος και βασικές συνταγματικά κατοχυρωμένες αρχές που αφορούν την αυτοτέλεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Αρχής της Αναλογικότητας, της Προστασίας του Δημόσιου Κοινωνικού Αγαθού που είναι το «ΝΕΡΟ» και της προστασίας της ανθρώπινης ζωής, μέσω μέτρων επιβολής ανέλεγκτων και στηριζόμενων στη βούληση του ιδιωτικού οφέλους, καθώς επίσης αντίκειται στη Συνταγματική επιταγή για την υποχρέωση κατοχύρωσης και μη αμφισβήτησης των εργασιακών σχέσεων όλων των εργαζομένων.Α. ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 102 ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ που ορίζει ότι: «1. Η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων ανήκει στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού. Υπέρ των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης συντρέχει τεκμήριο αρμοδιότητας για τη διοίκηση των τοπικών υποθέσεων. Νόμος καθορίζει το εύρος και τις κατηγορίες των τοπικών υποθέσεων, καθώς και την κατανομή τους στους επί μέρους βαθμούς. Με νόμο μπορεί να ανατίθεται στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης η άσκηση αρμοδιοτήτων που συνιστούν αποστολή του Κράτους. 2. Oι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια. Oι αρχές τους εκλέγονται με καθολική και μυστική ψηφοφορία, όπως νόμος ορίζει. 3. Με νόμο μπορεί να προβλέπονται για την εκτέλεση έργων ή την παροχή υπηρεσιών ή την άσκηση αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης αναγκαστικοί ή εκούσιοι σύνδεσμοι οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης που διοικούνται από αιρετά όργανα. 4. Το Κράτος ασκεί στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης εποπτεία που συνίσταται αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας και δεν επιτρέπεται να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους. O έλεγχος νομιμότητας ασκείται, όπως νόμος ορίζει. Πειθαρχικές ποινές στα αιρετά όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, εκτός από τις περιπτώσεις που συνεπάγονται αυτοδικαίως έκπτωση ή αργία, επιβάλλονται μόνο ύστερα από σύμφωνη γνώμη συμβουλίου που αποτελείται κατά πλειοψηφία από τακτικούς δικαστές, όπως νόμος ορίζει. 5. Το Κράτος λαμβάνει τα νομοθετικά, κανονιστικά και δημοσιονομικά μέτρα που απαιτούνται για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και των πόρων που είναι αναγκαίοι για την εκπλήρωση της αποστολής και την άσκηση των αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης με ταυτόχρονη διασφάλιση της διαφάνειας κατά τη διαχείριση των πόρων αυτών. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την απόδοση και κατανομή, μεταξύ των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, των φόρων ή τελών που καθορίζονται υπέρ αυτών και εισπράττονται από το Κράτος. Κάθε μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από κεντρικά ή περιφερειακά όργανα του Κράτους προς την τοπική αυτοδιοίκηση συνεπάγεται και τη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τον καθορισμό και την είσπραξη τοπικών εσόδων απευθείας από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης».Στο νέο νομοσχέδιο προβλέπεται ότι το καθεστώς των ΔΕΥΑ παραμένει όπως και στο 1069/1980, ήτοι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου της παρ.4 του άρθρου 252 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, δηλαδή ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ ΚΑΙ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. Παρόλα αυτά με το νέο νομοσχέδιο εξαλείφεται οποιαδήποτε αυτοτελής αρμοδιότητα διοίκησης και ελέγχου των Δήμων στις ΔΕΥΑ και στις Δημοτικές Υπηρεσίες Ύδρευσης και Αποχέτευσης, και οι νέες διατάξεις συνιστούν ευθεία προσβολή των συνταγματικών επιταγών του άρθρου 102 Σ, και ειδικότερα αυτές που αφορούν : 1) τη διεύρυνση του αντικειμένου της ΔΕΥΑ, καθώς στο αρ.2 του ν.1069/1980 η απόφαση ήταν του Δημοτικού Συμβουλίου, ενώ στο αρ. 4 του νομοσχεδίου πλέον ανήκει μόνο στο ΔΣ της ΔΕΥΑ 2) την εδαφική επέκταση των ΔΕΥΑ, σύμφωνα με το αρ. 2 παρ.2 του ν.1069/1980 με σύμφωνη γνώμη του οικείου Δημοτικού Συμβουλίου επιτρεπόταν, ενώ πλέον με αναγκαστικές συγχωνεύσεις αρ.40 και 41 του νέου νομοσχεδίου αναγκαστική επέκταση γεωγραφικής αρμοδιότητας ΕΥΔΑΠ ΑΕ και ΕΥΑΘ ΑΕ αντίστοιχα στο σύνολο των ΟΤΑ Α΄Βαθμού της Περιφέρειας Αττικής και στο σύνολο των ΟΤΑ της Περιφερειακής Ενότητας Θεσσαλονίκης 3) τη μεταφορά αρμοδιοτήτων ως αποφαινόμενου οργάνου στο πρόσωπο του Γενικού Διευθυντή, σύμφωνα με το αρ. 12 παρ. η΄του υπό διαβούλευση νέου σ/ν «για συμβάσεις από 20000 ευρώ έως και 100000 ευρώ», αποτελεί αντίθετη προσταγή στην ανωτέρω διάταξη που προβλέπει τη διοίκηση των ΝΠ των ΟΤΑ από συλλογικά όργανα αιρετών. Επιπροσθέτως, μια τέτοια αρμοδιότητα προσκρούει και στην αρχή της αναλογικότητας (αρ.25 παρ.2 Σ, αναλυτικά πιο κάτω αντισυνταγματικότητα διατάξεων που αφορούν το Γενικό Διευθυντή) 4) την σύνταξη των Οργανισμών Εσωτερικής Υπηρεσίας που γίνεται σύμφωνα με το αρ.7 του ν.1069/1980 με γνώμη του οικείου Δήμου, με το αρ.16 σε συνδυασμό με το αρ.67 παρ. του νέου νομοσχεδίου οι ΟΕΥ των ΔΕΥΑ συντάσσονται με απόφαση των Υπουργών Ενέργειας και Εσωτερικών και ελέγχονται από ΡΑΕΕΥ και Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Οποιαδήποτε διάρθρωση της Υπηρεσίας που εξυπηρετεί τις ειδικότερες ανάγκες των ΟΤΑ α΄βαθμού στους οποίους ανήκουν οι ΔΕΥΑ παραβλέπεται και καθορίζονται αντισυνταγματικά από την Κεντρική Διοίκηση απευθείας, και ελέγχονται από την Ανεξάρτητη Αρχή (ΡΑΕΕΥ), η οποία δεν έχει κανενός είδους συνταγματική αρμοδιότητα ελέγχου και διοίκησης των ΟΤΑ και των ΝΠ αυτών. 5) την επιδότηση μόνο των ΔΕΥΑ που συγχωνεύονται σύμφωνα με το αρ.5 παρ.1 για τις οφειλές των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας, που ουσιαστικά αποτελεί όχι μόνο παράβαση του αρ.102 Σ αλλά και της αρχής της αναλογικότητας σε όλα τα επίπεδα της (αρ.25 παρ.2 του Σ), καθώς αποτελεί κανόνα δικαίου συνταγματικής βαθμίδας και είναι απαραβίαστη! Δεν δύναται να ασκείται τιμωρητική πολιτική έναντι όσων δεν συγχωνευθούν και να επικροτείται η διαδικασία συγχώνευσης με την επιδότηση ιδιωτικού χρέους προς τρίτους και μάλιστα παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ το συνταγματικά ορθό θα ήταν η πρόβλεψη διασφάλισης προς όλους τους πολίτες σύμφωνα με το αρ.24 του Σ, καθώς σύμφωνα με άρθρο 24 του Συντάγματος απορρέει υποχρέωση της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας να προβαίνουν σε θετικές ενέργειες για την προστασία του περιβάλλοντος με τη λήψη των απαιτούμενων νομοθετικών, διοικητικών, προλη¬πτικών και κατασταλτικών μέτρων, παρεμβαίνοντας στον αναγκαίο βα¬θμό και στην οικονομική ή άλλη ατομική ή συλλογική δραστηριό¬τητα, όπως είναι αυτή της υπέρογκης και ανεξέλεγκτης ενεργειακής κρίσης σε βάρος των ΔΕΥΑ. Αντιθέτως, αντί να ρυθμίζεται το ιδιωτικό κέρδος εμποδίζεται η εύρρυθμη λειτουργία των ΔΕΥΑ που σκοπό έχουν τη διασφάλιση καθημερινά υγιεινού και πόσιμου νερού προς όλους τους δημότες της χωρικής τους αρμοδιότητας. Επί της ουσίας πρόκειται για αναγκαστικές συγχωνεύσεις όλων των παρόχων υπηρεσιών ύδατος σε επίπεδο νομού και όχι εθελοντικές. 6) τον έλεγχο των ταμειακών διαθέσιμων των ΔΕΥΑ σύμφωνα με το αρ.5 παρ. 10 του νομοσχεδίου, καθώς και η αναγκαστική χρήση του 20% σε αποπληρωμή χρεών (προφανώς σε παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας) και μόνο μετά από αυτή την αποπληρωμή μπορούν τα πρόσθετα έσοδα να διατεθούν σε έργα. Η οικονομική διαχείριση των ΔΕΥΑ διενεργείται και εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις των άρθρων 158 και 160 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων σύμφωνα με το αρ.17 του ν.1069/1980 7) την ρύθμιση του αρ.9 παρ.6 γ΄ του νομοσχεδίου περί αποφασιστικής αρμοδιότητας της ΡΑΕΕΥ σε μη σχηματισμό πλειοψηφίας επί αποφάσεων ΔΣ. Η ΡΑΑΕΥ δεν αποτελεί συνταγματικά προβλεπόμενη ανεξάρτητη αρχή, αλλά νομοθετικά προβλεπόμενη, σύμφωνα με Οδηγία «της τρίτης ενεργειακής δέσμης» μεν της Ευρωπαϊκής Ένωσης(όχι Κανονισμό για να υπερισχύει) για τη ρύθμιση της αγοράς ενέργειας και μόνο και όχι για τη ρύθμιση της διαχείρισης Ύδατος, συνεπώς καταργείται με νομοθετική διάταξη οποτεδήποτε κριθεί και σε κάθε περίπτωση ο ρόλος της αντισυνταγματικά ορίστηκε με τις διατάξεις τόσο του ν.5037/2023 στις ΔΕΥΑ και στους παρόχους ύδατος, αντισυνταγματικά δίδεται αποφασιστική αρμοδιότητα και με το νέο νομοσχέδιο. 8) την διάταξη του αρ. 10 εδ.θ΄ του νομοσχεδίου όπου εξαιρείται αποφασιστικής αρμοδιότητας το ΔΣ σε όσα προβλέπει περί αποφαινόμενου οργάνου σε συμβάσεις έως 100000 ευρώ από το Γενικό Διευθυντή στο αρ.12 παρ.1 εδ.η΄αυτού 9) Τον Αποκλεισμό των Δημοτικών Συμβουλίων από την έγκριση και τον ουσιαστικό έλεγχο των αποφάσεων του ΔΣ των ΔΕΥΑ περί τιμολογιακής πολιτικής, όπου σύμφωνα με το αρ. 25 του ν.1069/1980 απαιτείται έγκριση και όχι απλή γνώμη των Δημοτικών Συμβουλίων. Προφανώς αντίκειται στο αρ.102 Σ καθώς τα Δημοτικά Συμβούλια είναι αυτά που εγκρίνουν και επιβλέπουν τις ειδικότερες οικονομικές συνθήκες και ανάγκες των δημοτών τους και συμφωνούν στην τιμολογιακή πολιτική που θα ακολουθούν οι ΔΕΥΑ τους. Καταργείται πλέον με τη νέα διάταξη οποιαδήποτε ρύθμιση σχετικά με κοινωνικό τιμολόγιο και τιμολόγια ειδικών κατηγοριών που σύμφωνα με την παρ.3 άρθρου 25 του Ν.1069/80 για τις ευπαθείς ομάδες, υποχρεωτικά εγκρίνονται με το ν.1069/1980 από τα Δημοτικά Συμβούλια 10) Την κατάργηση του ελέγχου των αποφάσεων των ΔΣ των ΔΕΥΑ από τα δημοτικά συμβούλια όπως ίσχυε σύμφωνα με το αρ.21 του ν.1069/1980, καθώς στο νέο νομοσχέδιο γίνεται αναφορά μόνο σε απόφαση του ΔΣ των ΔΕΥΑ, παραβλέποντας ότι η λειτουργία τους και η διαχείρισή τους αφορά τους δήμους στους οποίους ανήκουν και μετά τη λύση τους περιέρχονται στο Δήμο. Η λήψη δε απόφασης λύσης των ΔΕΥΑ, καθώς και κάθε σχετικό ζήτημα που αφορά την περιουσία των ΔΕΥΑ (κινητή/ταμειακά διαθέσιμα και ακίνητη), τη μεταφορά του προσωπικού των ΔΕΥΑ που λύονται και την κατάταξή τους στα νέα σχήματα ή ακόμη και τη δυνατότητα να γίνονται υπηρεσίες του Δήμου της χωρικής τους αρμοδιότητας, είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των Δημοτικών Συμβουλίων, συνεπώς αντίκειται στις ρυθμίσεις του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων οποιαδήποτε άλλη ρύθμιση που αποκλείει την αποφασιστική τους αρμοδιότητα και σε αυτά τα ζητήματα. Οποιαδήποτε απόφαση λύσης των Δημοτικών Συμβουλίων πρέπει να είναι ειδικά αιτιολογημένη και να προκύπτουν τα οφέλη προς τον οικείο Δήμο. 11) Τις σχετικές ρυθμίσεις του νέου νομοσχεδίου περί υποχρεωτικής συγχώνευσης ΔΕΥΑ και δημοτικών υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ και ΕΥΑΘ ΑΕ προσκρούουν στη συνταγματική επιταγή του αρ.102 Σ, καθώς στις διατάξεις του νέου νομοσχεδίου επιβάλλεται η συγχώνευση των ΔΕΥΑ και των Δημοτικών Υπηρεσιών παραβλέποντας αναγκαστικού δικαίου ισχύουσες διατάξεις συμμορφούμενες απόλυτα με τις συνταγματικές επιταγές του αρ.102 Σ. Ενδεικτικά και σύμφωνα δε με τις ισχύουσες διατάξεις Αρθρο 223 του π.δ. 323/1989 ορίζεται ότι «(Αρθρο 210 Π.Δ. 76/1985) Γενικές υποχρεώσεις – προστασία 1. Οι δήμοι και οι κοινότητες οφείλουν να διατηρούν και να προστατεύουν την κάθε είδους περιουσία τους. 2. Οι δήμοι και οι κοινότητες οφείλουν να διαχειρίζονται την ακίνητη και κινητή περιουσία τους με τρόπο επιμελή και αποδοτικό και να διατηρούν την αξία τους. 3. Ακίνητα και κινητά πράγματα, αξίες και οτιδήποτε άλλο ανήκει στην περιουσία των δήμων και των κοινοτήτων, πρέπει να καταγράφονται στα βιβλία τους. 4. Η διάθεση περιουσιακών στοιχείων των δήμων ή των κοινοτήτων επιτρέπεται, εφόσον τηρηθούν οι ειδικές διατάξεις του Κώδικα και εφόσον ο σκοπός που επιδιώκεται με τη διάθεση αυτή εξυπηρετεί το δημοτικό ή κοινοτικό συμφέρον. 5. Η ακίνητη περιουσία των δήμων και των κοινοτήτων προστατεύεται σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας «περί προστασίας της ακινήτου περιουσίας του δημοσίου», όπως ισχύουν κάθε φορά. Συνεπώς, αντισυνταγματική η διάταξη 36, που αναφέρεται η δυνατότητα της ΡΑΑΕΥ «..να προτείνει αναδιοργάνωση των υφιστάμενων ΔΕΥΑ …..με κάθε πρόσφορο μέσο», ουσιαστικά δίνοντας τη δυνατότητα ακόμη και πρότασης αναγκαστικών συγχωνεύσεων, και συνδέεται με την προϋπόθεση για την εξέταση συμμόρφωσης με τα κριτήρια αξιολόγησης ότι θα είναι η διασφάλιση της επαρκής στελέχωσης των παρόχων ύδατος, χωρίς να γίνεται ουδεμία σχετική πρόβλεψη (πχ. προκήρυξη άμεσα νέων θέσεων εργασίας, μονιμοποίηση προσωπικού με οποιασδήποτε σχέση εργασίας, ειδικά δε εάν υπάρχει απόφαση δικαστηρίου αρκούντος και ασφαλιστικών μέτρων κ.α.), καθώς ειδικότερα η παράγραφος 4 του αρ.36 του σ/ν όπου αναφέρει ότι «Με Κανονισμό της ΡΑΑΕΥ που εκδίδεται έως την 28-02-2026 καθορίζονται οι γενικοί όροι ….που επιβάλλουν το μέτρο της διακοπής υδροδότησης στους καταναλωτές……», όταν η διάθεση του υγιεινού και πόσιμου νερού είναι ζήτημα προστασίας της ανθρώπινης ζωής και δεν μπορεί να επιβληθεί μέτρο διακοπής υδροδότησης, αντιθέτως στο ν/σ θα έπρεπε να προβλέπονται μέτρα για την εξασφάλισή της αδιάκοπης υδροδότησης των καταναλωτών. Αντισυνταγματικές κατά τα ανωτέρω οι διατάξεις 40, 41, 42 (απόφαση συγχώνευσης ΔΕΥΑ μόνο με απόφαση ΔΣ, ενώ απαιτεί απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου), 43, 44, 45 (ταμειακά διαθέσιμα στις ΕΑΔΑΠ και ΕΥΑΘ αε και επιδότηση οφειλής προς παρόχους ενέργειας σε ποσοστό 70 τοις εκατό), κατά ρητή παράβαση του αρ.102 Σ. 12) Τις καταργούμενες διατάξεις του ν.1069/1980 σύμφωνα με το αρ. 69 του νέου νομοσχεδίου και ειδικότερα όλες όσες αφορούν τις αρμοδιότητες των ΟΤΑ και έκδοσης κανονισμών και τιμολογίων αντίκεινται και έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις συνταγματικές παραδοχές της εγκυκλίου 1317 με αρ.πρωτ.109105/19-12-2023 περί κατάργησης ΝΠΔΔ των ΟΤΑ α΄βαθμού, καθώς εξαιρέθηκαν ρητά οι ΔΕΥΑ, αλλά και τα καταργούμενα ΝΠ δεν αποξενώθηκαν από τις αρμοδιότητες των Δήμων, αντιθέτως, μετατράπηκαν σε Υπηρεσίες αυτών και το μεταφερόμενο προσωπικό τοποθετήθηκε σε συνιστώμενες οργανικές θέσεις σε πλήρη ακολουθία των Συνταγματικών Επιταγών του αρ.102 Σ. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται, αντίθετα δηλαδή με το 102 Σ, και το αρ.67 του νομοσχεδίου, με το οποίο η κρατική παρέμβαση σε ζητήματα που αφορούν αποκλειστικά του ΟΤΑ παρεμβαίνει και αφήνει ανοιχτή οποιαδήποτε διαδικασία ορίζοντας όπως αναφέρει στην παρ. 3 την αρμόδια υπηρεσία και τη διαδικασία αποστολής χρηματικών καταλόγων των ΔΕΥΑ σε αυτή. Δηλαδή μπορεί και με το π.δ. να συσταθεί ειδική υπηρεσία είσπραξης οφειλών, όπου θα μεταβιβάζονται τα προσωπικά δεδομένα των οφειλετών σε αυτή ή μπορεί να είναι και ιδιωτική εισπρακτική εταιρία; 13) Την διάταξη του αρ.37 του νέου νομοσχεδίου, σχετικά με τα μέτρα αντιμετώπισης έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας είναι φυσικά και η ευθεία πλέον συνταγματική εκτροπή, καθώς μόνο η ΕΥΔΑΠ ΑΕ και η ΕΥΑΘ ΑΕ αποφασίζουν σύμφωνα με την παρ.2 ότι θα οριστούν με απόφαση των ΔΣ τους αναθέτοντες φορείς σε έργα εκτός χωρικής τους αρμοδιότητας, αλλά η αντισυνταγματική παρέμβαση του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου έρχεται πλέον και σε επίπεδα αρμοδιότητας Περιφερειών κατ΄αρ.186 του ν.3852/2010 χωρίς καμία αιτιολογική βάση, καθιστώντας ουσιαστικά την Τοπική Αυτοδιοίκηση α΄και β΄βαθμού εκτός αρμοδιότητας σημαντικών έργων τα οποία ήδη δρομολογούν σε όλα τα επίπεδα λόγω και εμφάνισης συχνών και έντονων καιρικών συνθηκών. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αποσαφηνιστούν οι «έκτακτες ανάγκες λειψυδρίας» αφού στα ΣΔΛΑΠ προβλέπονται οι υποχρεώσεις των παρόχων υπηρεσιών ύδατος για τη σύνταξη Masterplan για την έγκαιρη λήψη μέτρων κάλυψη μελλοντικών αναγκών ύδρευσηςΒ. ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 25 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ που ορίζει ότι«1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. 2. H αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη. 3. H καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται. 4. Tο Κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.Η αρχή της αναλογικότητας παραβιάζεται από την κρατική παρέμβαση, αν • η συγκεκριμένη κρατική παρέμβαση δεν είναι πρόσφορη για την επίτευξη του σκοπού που επιδιώκεται με αυτή • η συγκεκριμένη κρατική παρέμβαση δεν είναι αναγκαία για την επίτευξη του σκοπού που επιδιώκεται με ή • η συγκεκριμένη κρατική παρέμβαση δεν είναι αναλογική εν στενή εννοία (Ολομ. ΑΠ 27/2008 άρ. 25 παρ. 1 Συντάγματος, αυτή Ολομ. ΑΠ 27/2008 άρ. 25 παρ. 1 Συντάγματος, Ολομ. ΑΠ 27/2008 άρ. 25 παρ. 1 Συντάγματος) Η κρατική παρέμβαση δεν είναι αναγκαία για την επίτευξη του σκοπού που επιδιώκεται με αυτήν, αν το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με ένα ανώδυνο ή ηπιότερο μέσο. Η κρατική παρέμβαση είναι αναλογική εν στενή εννοία, αν τελεί σε εσωτερική αλληλουχία προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, ώστε η αναμενόμενη ωφέλεια να μην είναι ποιοτικά και ποσοτικά κατώτερη από τη βλάβη που προκαλείται. Κατά μια άποψη, ο δικαστικός έλεγχος της τήρησης της αρχής της αναλογικότητας για θεσπιζόμενη ρύθμιση περιορίζεται στην κρίση του αν η θεσπιζόμενη ρύθμιση είτε είναι προδήλως απρόσφορη είτε υπερβαίνει προδήλως το απαραίτητο μέτρο για την πραγματοποίηση του σκοπού που επιδιώκεται με αυτή. Με βάση αυτή τη Συνταγματική Ρύθμιση οι κατωτέρω προτεινόμενες διατάξεις έρχονται σε ευθεία σύγκρουση: 1) Τα προβλεπόμενα στο αρ.11 και ειδικότερα ο τρόπος πρόσληψης του Γενικού Διευθυντή με περιορισμό της θητείας αυτού, η δυνατότητα απομάκρυνσής του στο ίδιο αρ. και στην παρ. 3 εδ.3 χωρίς καμία αναφορά αιτιολόγησης και λόγων απομάκρυνσης, καθώς και η διαφορά των απαιτούμενων προσόντων στην παρ.4 εδ.β΄ μεταξύ επιλογής προσώπου προερχόμενου από δημόσιο με αυτά που προβλέπει για πρόσωπο από τον ιδιωτικό τομέα αντίκεινται στις ως άνω Συνταγματικές επιταγές. 2) Η αρμοδιότητα του Γενικού Διευθυντή στο αρ. 13 παρ.1 εδ.η΄ αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας, καθώς η ευθύνη ενός προσώπου ως αποφαινόμενο όργανο στο νέο σχήμα των ΔΕΥΑ χωρίς να έχει δικαίωμα ψήφου στο ΔΣ και καμία αποφασιστική αρμοδιότητα (αντίκειται στη διάταξη που προβλέπει τη διοίκηση των ΝΠ των ΟΤΑ από συλλογικά όργανα αιρετών. Επιπροσθέτως, μια τέτοια αρμοδιότητα προσκρούει και στην αρχή της αναλογικότητας (αρ.25 παρ.2 Σ). Επιπροσθέτως, έχει κριθεί ότι και η αρμοδιότητα των Γενικών Διευθυντών σύμφωνα με το αρ.παρ.5 εδ. Α΄ του 1069/1980 υπόκειται στην έγκριση του ΔΣ σύμφωνα με πράξεις του Ε.Σ. 3) Η διάταξη του αρ.25 του νομοσχεδίου, καθώς παραβιάζονται συνδυαστικά οι διατάξεις 25 παρ.1, 102 και 24 του Συντάγματος. Προτάσσεται το ιδιωτικό κέρδος των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας και καθίσταται ρυθμιστής τρίτος (εκτός των ΟΤΑ), όσον αφορά τη χρηματοδότηση για την υλοποίηση προγραμμάτων υπηρεσιών ύδατος, δηλαδή υπηρεσιών και έργων, που διασφαλίζουν την πρόσβαση των πολιτών σε υγιεινό και πόσιμο νερό καθημερινά και εις το διηνεκές. Με τις ρυθμίσεις αυτές παρεμβαίνει τρίτος ιδιώτης, αλλά και ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, οι οποίοι είναι αναρμόδιοι να αποφασίσουν για θέματα προσωπικού, ενώ αρμόδιο είναι αποκλειστικά το ΔΣ των ΔΕΥΑ. Είναι αδιανόητο να ευθύνεται ένα πρόσωπο για την αδυναμία αποπληρωμής οφειλών, καθώς παραλείπονται αστάθμητοι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε μη τήρηση ρύθμισης και αδυναμία πληρωμής, πχ. ακραίες καταστροφές από ακραία φαινόμενα που φυσικά προτεραιότητα έχουν έργα που διασφαλίζουν την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών και όχι φυσικά των παρόχων ενέργειας. Καμία αναλογικότητα δεν προκύπτει από τη ρύθμιση αυτή σε σχέση με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που επιδιώκει και μάλιστα θεωρείται και ακραία αντισυνταγματική πρόταση που προσκρούει σε τρεις (3) Συνταγματικές επιταγές. 4) Αντίθετη στην αρχή της αναλογικότητας και στο αρ.102 Σ, και η ρύθμιση του αρ.29 του νέου νομοσχεδίου που ουσιαστικά καταργεί τη δυνατότητα τιμολογίων σύμφωνα με τις συνθήκες των τοπικών κοινωνιών, αλλά κυρίως της δυνατότητας να προβλέπεται κοινωνικό τιμολόγιο για ευπαθείς ομάδες (ευρύ μάλιστα σύμφωνα με το 1069/1980) ώστε τα ΔΣ με απόφαση τους που εγκρίνεται από τα Δημοτικά Συμβούλια τους να βοηθούν και να ανακουφίζουν κοινωνικές ομάδες και να έχουν πρόσβαση στο δημόσιο κοινωνικό αγαθό που είναι το νερό (αρ.24 του Συντάγματος). Εξίσου αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας και ο τρόπος εισπραξιμότητας στο προτεινόμενο άρθρο 26 και τα ακραία μέτρα εφαρμογής του ΚΕΔΕ (Κώδικας είσπραξης Δημοσίων Εσόδων) σε οφειλές ιδιωτών που αφορούν το πόσιμο νερό. Το μέτρο είσπραξης της οφειλής μέσω βεβαίωσής του ανέλεγκτα και χωρίς προβλεπόμενους μηχανισμούς αμφισβήτησης της οφειλής από τον καταναλωτή (πχ. μέσω ειδικών επιτροπών ύδρευσης και αποχέτευσης, τις οποίες καταργεί το νέο νομοσχέδιο), οδηγεί σε ακραία τιμωρητικά μέτρα με αβεβαιότητα δυνατότητας πληρωμής οφειλών, που πολλαπλασιάζονται με τους τόκους που προβλέπει ο ΚΕΔΕ, αλλά και υπερβολικός ο τόκος των ρυθμίσεων, καθώς αφορά το δικαίωμα στο δημόσιο κοινωνικό αγαθό που είναι το νερό. Προφανώς και καταχρηστικότητα επίσης της προτεινόμενης ρύθμισης στην παρ.9 εδ.β του αρ. 26 περί μετατροπής σε άμεσα απαιτητού του συνόλου της οφειλής σε περίπτωση μη τήρησης της ρύθμισης. Γ. ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 22 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ που ορίζει ότι «1. H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας. 2. Mε νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία. 3. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τους δημόσιους υπαλλήλους και τους υπαλλήλους οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου. 4. Oποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Eιδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Xώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών. 5.Tο Kράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει.» 1) Καίτοι προτείνεται ο εκσυγχρονισμός των Υπηρεσιών Ύδατος, ήτοι των ΔΕΥΑ, προκύπτουν σοβαρά συνταγματικά ζητήματα που όχι μόνο δεν διορθώνουν και δεν βελτιώνουν τις εργασιακές συνθήκες του προσωπικού των υφιστάμενων ΔΕΥΑ, αντιθέτως δημιουργούν εργασιακή ανασφάλεια τόσο δημοτικών υπαλλήλων που θα μεταφερθούν σε νέα σχήματα ΔΕΥΑ (αναγκαστικά ή εθελούσια) χωρίς κανένα δικαίωμα επιλογής παραμονής τους ως προσωπικό στους οικείους Δήμους, αλλά και εργασιακή ανασφάλεια του προσωπικού των υφιστάμενων ΔΕΥΑ. Τα άρθρο 13 ξεκάθαρα αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους των ΔΕΥΑ ως εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα υπαγόμενος ευθέως πλέον στο ν.4354/2015, παραγνωρίζοντας περιπτώσεις παλιότερων κυρίως υπαλλήλων που έχουν διασφαλίσει τις αποδοχές τους με δικαστικές αποφάσεις, ενώ παράλληλα τους εξαιρεί από το σύστημα της κινητικότητας, άρα και της δυνατότητας να επιλέξουν άλλη θέση εργασίας στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα. Επιπροσθέτως, δεν εξασφαλίζεται η μονιμότητα αυτών των υπαλλήλων καθώς υπάρχουν ασάφειες ως προς τις εργασιακές σχέσεις που διέπουν τους νέους φορείς με τις υφιστάμενες ΔΕΥΑ, και δημιουργούνται εργαζόμενοι τριών κατηγοριών, ήτοι δημοτικοί υπάλληλοι που μεταφέρονται υποχρεωτικά στις νέες ΔΕΥΑ από τους ΟΤΑ, χωρίς δικαίωμα επιλογής, οι εργαζόμενοι που είναι ήδη σε ΔΕΥΑ και συγχωνεύονται αντιμετωπίζονται δε ως δημόσιοι υπάλληλοι μισθολογικά μόνο, όχι όμως στις υπόλοιπες παροχές του δημοσίου (πχ. μονιμότητα) και κυρίως δεν υπάρχει καμία ευθεία εξασφάλιση των εργαζομένων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες πραγματικά αλλά βρίσκονται σε εργασιακή ομηρία λόγω του ρευστού νομοθετικού και νομολογιακού καθεστώτος (πχ. εργαζόμενοι με μπλοκάκια, με συμβάσεις κόβιντ κ.α.) που σε κάποιες περιπτώσεις έχουν πετύχει την έκδοση δικαστικών αποφάσεων και την αναγνώριση της πραγματικής εργασιακής σχέσης. Η αποσύνδεση των Κανονισμών Εργασίας από τα ΔΣ των ΔΕΥΑ με την υποχρεωτική έγκριση αυτών από τα Δημοτικά Συμβούλια και η αποκλειστική αρμοδιότητα των Υπουργών ΥΠΕΝ και Εσωτερικών καθορισμού της δομής και του ελάχιστου περιεχομένου και της έγκρισης από τη ΡΑΑΕΥ και την Αποκεντρωμένη (βλ.αρ, 67 παρ.2 και 16 του νέου νομοσχεδίου), καθώς και ο μη σαφής προσδιορισμός των εργασιακών σχέσεων οδηγεί προφανώς σε αντισυνταγματική θεώρηση των προτεινόμενων διατάξεων του νομοσχεδίου που αναφέρονται διάσπαρτα μέσα στο κείμενο του σχεδίου νόμου, και προσκρούουν σε όλα τα ανωτέρω άρθρα του Συντάγματος.