Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΑΦΑΡΙΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ' | 27 Φεβρουαρίου 2025, 19:25

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Επί άρθρου 28 Η παράγραφος 2 του άρθρου 28 με τίτλο «Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης», όπου αναφέρει «…Συνοφειλέτες εις ολόκληρον του τέλους χρήσης υπονόμου με τους ιδιοκτήτες, τυγχάνουν και όσοι με οποιοδήποτε τρόπο κάνουν χρήση του ακινήτου…», πρέπει να τροποποιηθεί και να αναδιατυπωθεί ως ακολούθως: «Συνοφειλέτες εις ολόκληρον του τέλους χρήσης υπονόμου και του τέλους ύδρευσης, με τους ιδιοκτήτες, τυγχάνουν και όσοι με οποιοδήποτε τρόπο κάνουν χρήση του ακινήτου». Θεωρούμε επίσης ότι η ευθύνη του χρήστη όταν μεταβιβάζεται στον ιδιοκτήτη δεν είναι δίκαιη αν δεν οφείλεται στον ιδιοκτήτη. Δεν είναι ορθό να ευθύνεται ο ιδιοκτήτης για την οφειλή του χρήστη. Ένα μέτρο θα ήταν η υποχρεοτικότητα της πάγιας εντολής για το σύνολο των χρηστών, ώστε να μειωθούν τα ανείσπρακτα και να βελτιωθεί η εισπραξιμότητα. Η παράγραφος 3 του άρθρου 28 με τίτλο «Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης», όπου αναφέρει «…Το τέλος χρήσης υπονόμου οφείλεται και από τον ιδιοκτήτη ακινήτου, που συνδέεται αυθαιρέτως με οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, και το δίκτυο αποχέτευσης του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος της περ. α' της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 5037/2023 και για όσο χρόνο διαρκεί ή πρόκειται να διαρκέσει αυτή η σύνδεση. Στην περίπτωση αυθαίρετης σύνδεσης, η καταβολή του τέλους χρήσης υπονόμου από τον υπόχρεο δεν τον απαλλάσσει από τις υπόλοιπες νόμιμες συνέπειες…», πρέπει να τροποποιηθεί και συμπληρωθεί και με το τέλος ύδρευσης ως ακολούθως: «…Το τέλος χρήσης υπονόμου και τέλος χρήσης ύδρευσης οφείλεται και από τον ιδιοκτήτη ακινήτου, που συνδέεται αυθαιρέτως με οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, με το δίκτυο ύδρευσης και το δίκτυο αποχέτευσης του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος της περ. α' της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 5037/2023 και για όσο χρόνο διαρκεί ή πρόκειται να διαρκέσει αυτή η σύνδεση. Στην περίπτωση αυθαίρετης σύνδεσης, η καταβολή του τέλους χρήσης υπονόμου και του τέλους ύδρευσης από τον υπόχρεο δεν τον απαλλάσσει από τις υπόλοιπες νόμιμες συνέπειες…». Η παράγραφος 4 του άρθρου 28 με τίτλο «Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης», όπου αναφέρει «Τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, που επιθυμούν, κατά προτεραιότητα, την εκτέλεση από τον οικείο πάροχο υπηρεσιών ύδατος, έργων αποχέτευσης, καταβάλλουν συνεισφορά στη δαπάνη εκτέλεσης των έργων αυτών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο τιμολόγιο του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος», πρέπει να τροποποιηθεί και συμπληρωθεί και με το τέλος ύδρευσης ως ακολούθως: «…Τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, που επιθυμούν, κατά προτεραιότητα, την εκτέλεση από τον οικείο πάροχο υπηρεσιών ύδατος, έργων αποχέτευσης, καταβάλλουν συνεισφορά στη δαπάνη εκτέλεσης των έργων αυτών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο τιμολόγιο του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος και πρέπει σε κάθε περίπτωση να καλύπτεται πλήρως το κόστος κατασκευής και λειτουργίας αυτών…» Επί άρθρου 36 Στην παράγραφο 5 γίνεται αναφορά για τεσσάρων ειδών διαχειριστική επάρκεια που αφορά: α. Την οικονομική βιωσιμότητα, την καθημερινή διαχείριση του δικτύου, την υλοποίηση έργων συντήρησης των υποδομών και επιδιόρθωσης βλαβών με ίδιους πόρους. β. Την είσπραξη των τρεχουσών και ληξιπρόθεσμων οφειλών. γ. Τη μελέτη και κατασκευή των συγχρηματοδούμενων υποδομών της περιοχής αρμοδιότητας του παρόχου υπηρεσιών ύδατος. δ. Την παροχή υπηρεσιών για την ύδρευση, αποχέτευση και τη διαχείριση ομβρίων υδάτων, άλλων παρόχων υπηρεσιών ύδατος, συμπεριλαμβανομένης της μελέτης και κατασκευής των απαιτούμενων υποδομών Ως σήμερα η διαχειριστική επάρκεια ήταν μία. Με το νέο νομοσχέδιο απαιτείται να πληρούνται και τα τέσσερα είδη διαχειριστικής επάρκειας. Στην παράγραφο 6 γίνεται αναφορά ως ακολούθως: «Αν ο πάροχος δεν λάβει τη διαχειριστική επάρκεια τύπου α, β ή γ της παρ. 5, επί δύο (2) συνεχόμενα έτη, ζητά τη συνδρομή άλλου παρόχου, ο οποίος διαθέτει τη διαχειριστική επάρκεια τύπου δ της ίδιας παραγράφου. Για την υλοποίηση της συνδρομής υπογράφεται σχετική προγραμματική σύμβαση, με την οποία καθορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της συνεργασίας, καθώς και η χρονική της διάρκεια. Αν εντός τεσσάρων (4) μηνών δεν συναφθεί η προγραμματική σύμβαση του προηγούμενου εδαφίου, η Ρ.Α.Α.Ε.Υ μεσολαβεί με σκοπό την επίτευξη συμφωνίας και, αν εντός δύο (2) μηνών αυτή δεν επιτευχθεί, εκδίδει απόφαση με την οποία καθορίζονται ο πάροχος υπηρεσιών ύδατος που υποκαθιστά τον οικείο πάροχο, καθώς και οι όροι, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής που λαμβάνει ο πάροχος, οι προϋποθέσεις και η χρονική διάρκεια της σύμβασης». Εδώ ουσιαστικά εισάγεται από την πίσω πόρτα η υποχρεοτικότητα μετά από πάροδο δύο και μισού ετών, όπου υπογράφεται προγραμματική σύμβαση με την μεσολάβηση της ΡΑΑΕΥ, όπου ο πάροχος που διαθέτει διαχειριστική επάρκεια, υποκαθιστά τον πάροχο που δεν διαθέτει. Θεωρούμε ότι η όλη διαδικασία πρέπει να παραμείνει σε εθελοντική βάση και να μην είναι υποχρεωτική, γιατί σε αυτή την περίπτωση το σύνολο των προβλημάτων του παρόχου που δεν διαθέτει επάρκεια (την εκτέλεση έργων, την συντήρηση, την εισπραξιμότητα κλπ) θα την επωμισθεί ο πάροχος που διαθέτει επάρκεια με άμεσο αποτέλεσμα να υπάρξουν προβλήματα, ακόμη και στην λειτουργία του παρόχου που διαθέτει επάρκεια. Προτείνεται τροποποίηση ως ακολούθως: «…Αν ο πάροχος δεν λάβει τη διαχειριστική επάρκεια τύπου α, β ή γ της παρ. 5, επί δύο (2) συνεχόμενα έτη, ζητά τη συνδρομή άλλου παρόχου, ο οποίος διαθέτει τη διαχειριστική επάρκεια τύπου δ της ίδιας παραγράφου. Για την υλοποίηση της συνδρομής υπογράφεται σχετική προγραμματική σύμβαση με σύμφωνη γνώμη του παρόχου, με την οποία καθορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της συνεργασίας, καθώς και η χρονική της διάρκεια. Αν εντός τεσσάρων (4) μηνών δεν συναφθεί η προγραμματική σύμβαση του προηγούμενου εδαφίου, η Ρ.Α.Α.Ε.Υ μεσολαβεί με σκοπό την επίτευξη συμφωνίας με πάροχο που εκδηλώνει ενδιαφέρον και, εντός δύο (2) μηνών εκδίδει απόφαση με την οποία καθορίζονται ο πάροχος υπηρεσιών ύδατος που υποκαθιστά τον οικείο πάροχο, καθώς και οι όροι, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής που λαμβάνει ο πάροχος, οι προϋποθέσεις και η χρονική διάρκεια της σύμβασης…» Στην παράγραφο 7 του άρθρου 36, γίνεται αναφορά ότι προκειμένου οι πάροχοι να πιστοποιηθεί η διαχειριστική του επάρκεια υποβάλλουν στην ΡΑΑΕΥ: Σχέδιο Ασφαλείας Τροφοδοσίας Νερού, στο οποίο περιλαμβάνονται: α) καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, τόσο από φυσικά, όσο και ανθρωπογενή αίτια, β) καταγραφή διαθέσιμων πηγών τροφοδοσίας, γ) σχεδιασμός και μελέτη εναλλακτικών πηγών τροφοδοσίας, δ) καταγραφή απαραίτητων έργων ενίσχυσης και ανθεκτικότητας υφιστάμενων υποδομών, ε) σχεδιασμός συστήματος καταγραφής και παρακολούθησης αποθεμάτων, καθώς και έγκαιρης προειδοποίησης, στ) εκπόνηση διαχειριστικού σχεδίου αντιμετώπισης κρίσεων, ζ) οι αρμοδιότητες των ομάδων διαχείρισης της εκάστοτε κρίσης. Απαιτεί διευκρίνιση για το αν είναι διαφορετικό από το Γ.Σ.Υ.Υ. Σε καταφατική απάντηση απαιτεί επιπλέον όγκο εργασίας και εκπόνηση επιπλέον σχεδίων. Επί άρθρου 37 Το σύνολο του άρθρου 37 με τίτλο «Μέτρα αντιμετώπισης λειψυδρίας», εξαιρεί εντελώς τις ΔΕΥΑ. Θεωρούμε ότι αυτό προσβάλλει τις επιχειρήσεις ύδρευσης και ειδικότερα τις ΔΕΥΑ, οι οποίες από την ίδρυσή τους ως και σήμερα έχει ολοκληρώσει έργα και υποδομές που ξεπερνούν τα 40 δις ευρώ εκφρασμένα σε σημερινές τιμές, με αποτέλεσμα να έχει αλλάξει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της Χώρας μας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τροποποιηθεί το άρθρο και να περιλαμβάνει και τις ΔΕΥΑ της Χώρας, ως φορείς που ήδη έχουν σχεδιάσει, επιβλέψει και εκτελέσει τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά έργα από την μεταπολίτευση και μετά, στοιχείο που περίτρανα καταδεικνύει την ικανότητα των ΔΕΥΑ στην ολοκλήρωση και λειτουργία έργων που συμβάλλουν τα μέγιστα στην περιβαλλοντική αναβάθμιση και στην εξάλειψη της λειψυδρίας στην Περιφέρεια της Χώρας μας.