Αρχική ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (άρθρα 1-2)Σχόλιο του χρήστη ΔΗΜΟΣ ΚΡΩΠΙΑΣ | 27 Φεβρουαρίου 2025, 20:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΗΜΟΣ ΚΡΩΠΙΑΣ' | 27 Φεβρουαρίου 2025, 20:39

    Συμμετοχή Δήμου Κρωπίας επί της Δημόσιας ηλεκτρονικής διαβούλευσης για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας με τίτλο: «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ» Το σχόλιο-κείμενο περιέχεται στην υπ. αριθμό 45/27.02.2025 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κρωπίας στην έκτακτη 6η συνεδρίασή του Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας έθεσε από την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 23:45 !!!, σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας με τίτλο: «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ» και κάλεσε να συμμετέχουν στη δημόσια διαβούλευση κάθε κοινωνικός εταίρος και κάθε ενδιαφερόμενος, καταθέτοντας τις προτάσεις του για τη βελτίωση των διατάξεων του ανωτέρω σχεδίου, μέχρι και την Παρασκευή, 28 Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 09:00, διάστημα ούτε δεκαπέντε ημερών !!! Η υπό διαβούλευση νομοθετική ρύθμιση αφορά και τον Δήμο Κορωπίου καθόσον στο Μέρος Γ΄: Προβλέπεται η επέκταση της γεωγραφικής αρμοδιότητας των Εταιρειών Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτεύουσας (Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε.) και Θεσσαλονίκης (Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε.) όπου ρυθμίζονται ζητήματα διαδοχής, ιδίως όσον αφορά τη συνέχιση εκτέλεσης συμβάσεων, τα πάγια περιουσιακά στοιχεία, τις εκκρεμείς δίκες, τα ταμειακά διαθέσιμα – υπόλοιπα τραπεζικών λογαριασμών, καθώς και την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών (Κεφάλαιο Α’). Επιπροσθέτως, επιλύονται ειδικότερα ζητήματα των Ε.Υ.Δ.Α.Π. Α.Ε. και Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε., ιδίως για τη δικαστική επίλυση διαφορών, για τους πόρους της Ε.Υ.Δ.Α.Π. Α.Ε., καθώς και για το σύστημα των αποχετεύσεων, ενώ προβλέπονται και ρυθμίσεις για την ενίσχυση του προσωπικού τους (Κεφάλαιο Β’). Επίσης, αντιμετωπίζονται ζητήματα του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου (ν.π.δ.δ.) «Εταιρεία Παγίων Ε.ΥΔ.ΑΠ.» που αφορούν τη λειτουργία και συντήρηση του συστήματος του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ.) της μείζονος περιοχής Πρωτευούσης, με την παράλληλη ρύθμιση διοικητικών θεμάτων (Κεφάλαιο Γ’). Ως Δήμος , αρχικά αναφέρουμε ότι το χρονικό περιθώριο της διαβούλευσης για ένα τόσο σημαντικό θέμα είναι απαράδεκτο! Περαιτέρω εκφράζουμε τις απόψεις μας αλλά και τον προβληματισμό για διάφορα θέματα που εγείρονται με το παρόν σχέδιο νόμου. Το νερό είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και βασική ανάγκη για την επιβίωση. Αποτελεί μέχρι σήμερα ένα δημόσιο αγαθό και η διαχείρισή του πρέπει να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο, διασφαλίζοντας την καθολική πρόσβαση, τη διαφάνεια και την προστασία του απόo αδόκιμες πρακτικές, σαν αυτά που προβλέπει το σχέδιο νόμου. Η εμπειρία από άλλες χώρες δείχνει ότι το μονοπώλιο, όπως προτείνεται για τους Δήμους της Αττικής, μπορεί να οδηγήσει σε αυξήσεις τιμών, μείωση της ποιότητας των υπηρεσιών και έλλειψη επενδύσεων σε υποδομές. Επιπλέον, η οποιαδήποτε διαχείριση των υδάτινων πόρων πρέπει να γίνεται πάντα με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. Το παρόν υπό διαβούλευση νομοσχέδιο σε καμία περίπτωση δεν τεκμηριώνει σε κανένα άρθρο του, τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου των υπηρεσιών ύδρευσης, αποχέτευσης και διαχείρισης δικτύων ομβρίων υδάτων, ούτε επιδιώκεται η βελτίωση της παροχής των εν λόγω υπηρεσιών στην Ελληνική Επικράτεια, ούτε γίνεται εξορθολογισμός του διοικητικού και οικονομικού κόστους, ούτε διασφαλίζεται η αποτελεσματικότερη επιχειρησιακή λειτουργία των παροχών υπηρεσιών ύδατος και αποχέτευσης. Οι μεγάλες αποστάσεις, η πιθανή αδυναμία να λειτουργήσουν υπό τις νέες απρόσωπες κι ίσως διαδικτυακές διαδικασίες, οι διοικήσεις που θα βρίσκονται πολύ μακριά, θα κάνουν μάλλον αδύνατη την προσφορά τους. Η έλλειψη ικανού αριθμού συνεργείων αλλά και κτιριακών εγκαταστάσεων της ΕΥΔΑΠ ΑΕ στην ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου καθιστά την οποιαδήποτε μεταφορά προβληματική. Στο παρόν υπό διαβούλευση νομοσχέδιο δεν γίνεται καμία αναφορά, ούτε επισυνάπτεται καμία μελέτη βιωσιμότητας για την δυνατότητα της ΕΥΔΑΠ ΑΕ και για το εάν μπορεί να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα και στην αμεσότητα των προβλημάτων σε θέματα παροχής ύδρευσης για όλους τους Δήμους του λεκανοπεδίου. Καταργείται με το παρόν οποιαδήποτε ρύθμιση σχετικά με κοινωνικό τιμολόγιο και τιμολόγια ειδικών κατηγοριών που σύμφωνα με την παρ.3 άρθρου 25 του Ν.1069/80 για τις ευπαθείς ομάδες, που υποχρεωτικά εγκρίνονται με το ν.1069/1980 από τα Δημοτικά Συμβούλια. Σε περίπτωση που η ΕΥΔΑΠ ΑΕ χάσει τον δημόσιο χαρακτήρα της, τότε οποιαδήποτε ενέργεια ιδιωτικοποίησης του νερού μπορεί να οδηγήσει σε εμπορευματοποίηση ενός αγαθού που θα έπρεπε να είναι προσβάσιμο σε όλους, ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης. Ενδέχεται τότε να περιοριστεί η προσβασιμότητα ή να αυξήσουν τις τιμές, καθιστώντας το νερό ακριβότερο και λιγότερο προσιτό σε ευάλωτους πληθυσμούς. Καμία αναφορά δεν γίνεται επί των ανωτέρω στο σχέδιο νόμου. Αξιοσημείωτο αποτελεί το γεγονός ότι από την επισυναπτόμενη στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Ανάλυση Συνεπειών της παρούσας ρύθμισης προκύπτει : Α)να ΜΗΝ έχουν ληφθεί υπόψη συναφείς πρακτικές από άλλη/ες χώρα/ες της Ε.Ε. ή του ΟΟΣΑ ή από όργανα της Ε.Ε. ή από διεθνείς οργανισμούς Β)Ενώ σημειώνεται ότι στους στόχους αξιολογούμενης ρύθμισης και σε σχέση με τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών επιδιώκεται η επίτευξη στόχου για Μηδενική Φτώχεια -Στόχος 1- Αξιοπρεπή εργασία και οικονομική ανάπτυξη -Στόχος 8-, λιγότερες ανισότητες -Στόχος 10-, Βιώσιμες πόλεις και Κοινότητες -Στόχος 11- και Ζωή στο νερό -Στόχος 14- Ο Δήμος Κρωπίας έχει προβεί την τελευταία εικοσαετία σε ορθολογική διαχείριση και σε σημαντικές επενδύσεις στα δίκτυα ύδρευσης, αναφέροντας ενδεικτικά ότι έχει αντικαταστήσει δίκτυο ύδρευσης σε εντός σχεδίου και εκτός σχεδίου περιοχές πάνω από 350 χλμ και ολιστικό σύστημα διαχείρισης δικτύου ύδρευσης πλέον σε 20.000 ακίνητα, αντλητικά συγκροτήματα, και αναλωσίμων υλικών για τις επισκευές συντήρησης δικτύων. Ενώ οι οικονομικές του υποχρεώσεις προς την ΕΥΔΑΠ ΑΕ είναι τακτοποιημένες καθόσον μέσω των οικονομικών του υπηρεσιών εισπράττει από τους πολίτες τα αντίστοιχα βεβαιωθέντα ποσά, ανάλογα με την κατανάλωση ύδατος . Με θεμελιώδη αρχή για το Δήμο μας ότι η δημόσια διαχείριση του νερού διασφαλίζει ότι αυτό το αγαθό παραμένει προσβάσιμο, βιώσιμο και διαχειρίσιμο με σεβασμό προς το κοινό συμφέρον, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ & ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΦΘΕΙ στο νόμο η δυνατότητα επιλογής των ΟΤΑ της Περιφέρειας Αττικής κι εφόσον το επιθυμούν, να διατηρήσουν την αρμοδιότητα παροχής υπηρεσιών ύδρευσης, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, παραθέτουμε τις κάτωθι απόψεις-θέσεις -σχολιασμούς επί της από 13-2-2025 ανωτέρω περιγραφόμενης διαβούλευσης και ειδικότερα επί του ΜΕΡΟΥΣ Γ΄ : ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ, ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΤΗ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΓΙΩΝ Ε.ΥΔ.ΑΠ.» – ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ (άρθρα 40-46) Τέλος επισημαίνουμε ότι με το παρόν σχέδιο νόμου θίγονται άρθρα του Συντάγματος και βασικές συνταγματικά κατοχυρωμένες αρχές που αφορούν την αυτοτέλεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Αρχής της Αναλογικότητας, της Προστασίας του Δημόσιου Κοινωνικού Αγαθού που είναι το «ΝΕΡΟ» και της προστασίας της ανθρώπινης ζωής, μέσω μέτρων επιβολής ανέλεγκτων και στηριζόμενων στη βούληση του ιδιωτικού οφέλους, καθώς επίσης αντίκειται στη Συνταγματική επιταγή για την υποχρέωση κατοχύρωσης και μη αμφισβήτησης των εργασιακών σχέσεων όλων των εργαζομένων. Α. ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 102 ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ που ορίζει ότι: «1. Η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων ανήκει στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού. Υπέρ των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης συντρέχει τεκμήριο αρμοδιότητας για τη διοίκηση των τοπικών υποθέσεων. Νόμος καθορίζει το εύρος και τις κατηγορίες των τοπικών υποθέσεων, καθώς και την κατανομή τους στους επί μέρους βαθμούς. Με νόμο μπορεί να ανατίθεται στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης η άσκηση αρμοδιοτήτων που συνιστούν αποστολή του Κράτους. 2. Oι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια. Oι αρχές τους εκλέγονται με καθολική και μυστική ψηφοφορία, όπως νόμος ορίζει. 3. Με νόμο μπορεί να προβλέπονται για την εκτέλεση έργων ή την παροχή υπηρεσιών ή την άσκηση αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης αναγκαστικοί ή εκούσιοι σύνδεσμοι οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης που διοικούνται από αιρετά όργανα. 4. Το Κράτος ασκεί στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης εποπτεία που συνίσταται αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας και δεν επιτρέπεται να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους. O έλεγχος νομιμότητας ασκείται, όπως νόμος ορίζει. Πειθαρχικές ποινές στα αιρετά όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, εκτός από τις περιπτώσεις που συνεπάγονται αυτοδικαίως έκπτωση ή αργία, επιβάλλονται μόνο ύστερα από σύμφωνη γνώμη συμβουλίου που αποτελείται κατά πλειοψηφία από τακτικούς δικαστές, όπως νόμος ορίζει. 5. Το Κράτος λαμβάνει τα νομοθετικά, κανονιστικά και δημοσιονομικά μέτρα που απαιτούνται για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και των πόρων που είναι αναγκαίοι για την εκπλήρωση της αποστολής και την άσκηση των αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης με ταυτόχρονη διασφάλιση της διαφάνειας κατά τη διαχείριση των πόρων αυτών. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την απόδοση και κατανομή, μεταξύ των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, των φόρων ή τελών που καθορίζονται υπέρ αυτών και εισπράττονται από το Κράτος. Κάθε μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από κεντρικά ή περιφερειακά όργανα του Κράτους προς την τοπική αυτοδιοίκηση συνεπάγεται και τη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τον καθορισμό και την είσπραξη τοπικών εσόδων απευθείας από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης». Με τις ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 102 του Συντάγματος κατοχυρώνεται η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού ως θεσμός και ως οργανωτικό σχήμα της δημόσιας διοίκησης. Με το εν λόγω άρθρο 102 δεν καθιερώνεται μεν αυτονομία υπέρ των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης (ο.τ.α.), δηλαδή εξουσία αυτοτελούς θεσπίσεως κανόνων δικαίου, διασφαλίζεται όμως η αυτοδιοίκηση αυτών, δηλαδή εξουσία να αποφασίζουν επί των τοπικών υποθέσεων (ή επί των κρατικών υποθέσεων που κατ’εξαίρεση έχουν ανατεθεί σε αυτούς από το νόμο) δι’ιδίων οργάνων, εντός των πλαισίων των κανόνων που διέπουν την οργάνωση και λειτουργία τους και θεσπίζονται από τον τυπικό νόμο ή την κατ’εξουσιοδότηση τούτου κανονιστικώς δρώσα διοίκηση (ΣτΕ 1871/2017, 1067/2016, 4077, 389/2009, Ολομ. 1809/1983). Περαιτέρω, με τις διατάξεις του άρθρου 102 του Συντάγματος, όχι μόνον επιφυλάσσεται στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων, αλλά επιπροσθέτως επιβάλλεται η λήψη μέτρων για την εξασφάλιση της οικονομικής τους αυτοτέλειας και των αναγκαίων πόρων για την εκπλήρωση της αποστολής τους και την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους κατά τρόπο ώστε να παρέχουν καλύτερη και αποτελεσματικότερη ποιότητα υπηρεσιών προς τους δημότες τους (ΣτΕ 1104/2017, πρβλ. ΣτΕ 1181/2014 Ολομ.). Στο πλαίσιο δε, της υποχρέωσης του Κράτους να εξασφαλίζει την οικονομική αυτοτέλεια των Ο.Τ.Α., προβλέπεται ότι σε περίπτωση μεταφοράς αρμοδιοτήτων από κεντρικά ή περιφερειακά όργανα του Κράτους προς Ο.Τ.Α. απαιτείται συγχρόνως με τη μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων να μεταφέρονται και οι αντίστοιχοι πόροι που είναι αναγκαίοι για την άσκηση των αρμοδιοτήτων αυτών, η σχετικήδε αξίωση είναι αγώγιμη. Τουτέστιν, για την μεταβίβαση αρμοδιοτήτων απόκεντρικά ή περιφερειακά όργανα του κράτους προς οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, απαιτείται συγχρόνως με τη μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων να μεταφέρονται και οι αντίστοιχοι πόροι που είναι αναγκαίοι για την άσκηση των αρμοδιοτήτων αυτών. Σε περίπτωση δε μη εκπληρώσεως της εν λόγω προϋποθέσεως η κατ’εξουσιοδότηση νόμου εκδιδόμενη κανονιστική διοικητική πράξη περί μεταφοράς συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων από το Κράτος προς τους Ο.Τ.Α. είναι μη νόμιμη και ακυρωτέα (βλ. ΣτΕ 1717/2014, ΣτΕ 2599/2011, 506/2010 επταμ., 389/2009).Ειδικώς σχετικά με την αρχή της οικονομικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ (άρθρο 102 § 2), επισημαίνεται ότι καθιερώθηκε για πρώτη φορά ρητά κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001, ως αναγκαίο συμπλήρωμα της διοικητικής αυτοτέλειάς τους. Η οικονομική αυτοτέλεια αποτελεί conditio sine qua non της θεσμικής υπόστασης της αυτοδιοίκησης, πεμπτουσία της οποίας είναι «η εξουσία των ΟΤΑ να αποφασίζουν αποκλειστικά με δικά τους όργανα για τις τοπικές υποθέσεις» (ΣτΕ 1397/1995). Αποτελεί δε, και δία λίθο του σεβασμού της λαϊκής εντολής και της δημοκρατικής νομιμοποίησης της οποίας απολαύουν τα αιρετά όργανα των ΟΤΑ στο επίπεδο της τοπικής κοινωνίας. Τούτο διότι η οικονομική εξάρτηση από την κεντρική εξουσία καθυποτάσσει την πολιτική βούληση των αιρετών εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης σ’αυτήν των κρατικών οργάνων, αναιρώντας έτσι κατ’ αποτέλεσμα τη βούληση του συντακτικού νομοθέτη να αποτελέσει η αυτοδιοίκηση θεμελιώδη θεσμό πολιτικής συμμετοχής στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών, χειραφετημένο από το Κράτος και ταυτόχρονα ένα διοικητικό φορέα άσκησης αποφασιστικών αρμοδιοτήτων επί των τοπικών υποθέσεων, υποκείμενο μόνο σε έλεγχο νομιμότητας από κρατικά όργανα. Η βούληση του αναθεωρητικού νομοθέτη να προσδώσει πλήρη κανονιστική δύναμη στη νέα θεσμική εγγύηση της οικονομικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ ήταν σαφής (ΣτΕ 2599/2011). Κατά την χαρακτηριστική διατύπωση του Γενικού Εισηγητή της Πλειοψηφίας ενώπιον της αναθεωρητικής Βουλής, που αποτυπώνει κατά τεκμήριο την βούληση του ιστορικού νομοθέτη: «Η ισχύουσα τελευταία παράγραφος του ά. 102 (…) ερμηνεύθηκε (…) ως κατευθυντήρια διάταξη. Αλλάζει η νομική φύση της διάταξης αυτής (ενν. με την Αναθεώρηση) γιατί καθορίζεται με πολύ πιο επιτακτικό τρόπο η υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα αναγκαία κανονιστικά, νομοθετικά, διοικητικά, και δημοσιονομικά μέτρα προκειμένου να διασφαλίζεται η οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ (Πρακτικά Βουλής, Συνεδρίαση ΛΘ’, 24/10/2000, σ. 1410)». Επομένως, ουσιώδη στοιχεία της ρύθμισης του Συντάγματος, όπως διαμορφώνονται μετά την αναθεώρηση του 2001, τα οποία αφορούν στην τοπική αυτοδιοίκηση, είναι: α) η ρητή καθιέρωση τεκμηρίου αρμοδιότητας υπέρ των Ο.Τ.Α. για τη διοίκηση των τοπικών υποθέσεων, β) ο καθορισμός από τον νόμο του εύρους των τοπικών υποθέσεων, των κατηγοριών τοπικών υποθέσεων και της κατανομής τους στους επιμέρους βαθμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, γ) η θέσπιση διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας υπέρ των Ο.Τ.Α., δ) η δυνατότητα ανάθεσης με νόμο στους οργανισμούς αυτούς αρμοδιοτήτων που συνιστούν αποστολή του κράτους, ε) η εκλογή των αρχών των Ο.Τ.Α., σε όλες τις βαθμίδες τους, με καθολική και μυστική ψηφοφορία, στ) η δυνατότητα ίδρυσης, με νόμο, για την εκτέλεση έργων ή την παροχή υπηρεσιών ή την άσκηση αρμοδιοτήτων των Ο.Τ.Α., αναγκαστικών ή εκούσιων συνδέσμων οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης που διοικούνται από αιρετά όργανα, ζ) η άσκηση από το κράτος εποπτείας επί των Ο.Τ.Α., η οποία συνίσταται αποκλειστικούς σε έλεγχο νομιμότητας, κα ιη) η θέσπιση της υποχρέωσης του κράτους να μεριμνά, λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα, για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και των αναγκαίων πόρων προς εκπλήρωση της αποστολής των Ο.Τ.Α. Τα ανωτέρω αποτελούν και τα συνταγματικά όρια ως προς την παρέμβαση του κοινού νομοθέτη. Η διοικητική αυτοτέλεια των ΟΤΑ έναντι της κρατικής διοίκησης περιλαμβάνει την κατοχύρωση του διοικητικού τους έργου, δηλαδή την εξουσία των ΟΤΑ να αποφασίζουν αποκλειστικούς επί των τοπικών υποθέσεων αρμοδιότητάς τους, με δικά τους όργανα, εντός των πλαισίων των γενικών κανόνων που διέπουν την οργάνωση και λειτουργία τους, καθώς και την κατοχύρωση των διοικούντων οργάνων τους (ΣτΕ 4077-4080/2009). Κατά τα ανωτέρω, οι ΟΤΑ έχουν τεκμήριο αρμοδιότητας επί των τοπικών υποθέσεων, το οποίο θεμελιώνεται απευθείας στο Σύνταγμα, και αυτοτέλεια των τοπικών αρχών τους, οι οποίες εποπτεύονται από την κεντρική διοίκηση μόνο ως προς τη νομιμότητα των πράξεων ή παραλείψεών τους και όχι ως προς τη σκοπιμότητά τους. Η διοικητική αυτοτέλεια έγκειται ειδικότερα, στον τυπικό χωρισμό του διοικητικού προσωπικού του αυτοδιοικούμενου οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης από το προσωπικό των άμεσων κρατικών υπηρεσιών και αφετέρου, στην ανεξαρτησία έναντι των υπηρεσιών αυτών κατά τον ορισμό των προσώπων που διοικούν τον αυτοδιοικούμενο οργανισμό και την διεξαγωγή του διοικητικού έργου. Στην διοικητική αυτοτέλεια των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, ερείδεται η εκλογή ή ο αυτοκαθορισμός (δηλαδή ο μη κρατικός καθορισμός) των φορέων των οργάνων, ο τυπικός χωρισμός του προσωπικού των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης από το προσωπικό των κρατικών υπηρεσιών, καθώς και ο αυτοκαθορισμός του τρόπου εργασίας και των προτεραιοτήτων κατά την επιδίωξη των σκοπών τους. Περαιτέρω, η οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ προσδιορίζεται κατ’ αρχάς τόσο υπό λειτουργική όσο και υπό οργανική άποψη. Η οργανική οικονομική αυτοτέλεια έχει την έννοια ότι οι ΟΤΑ έχουν ίδια αποφασιστικά όργανα επί των οικονομικών τοπικών υποθέσεων. Η οικονομική αυτοτέλεια διακρίνεται, ακόμη, στην περιουσιακή αυτοτέλεια των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, υπό την έννοια αφενός, ότι μπορεί να έχουν τη δική τους περιουσία και τα δικά τους έσοδα και στην δημοσιονομική αυτοτέλεια, δηλαδή, στο ότι οι ίδιοι έχουν τη δυνατότητα να τα διαχειρίζονται και να τα διαθέτουν κατά τη δική τους κρίση, να καταρτίζουν τον προϋπολογισμό και απολογισμό τους, και να ασκούν αυτοτελώς την δική τους δημοσιονομική διαχείριση. Απόρροια της δημοσιονομικής αυτοτέλειας, είναι το γεγονός ότι η περιουσία και τα έσοδα του αυτοδιοικούμενου οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης διατίθενται αποκλειστικά για το συγκεκριμένο σκοπό, για τον οποίο έχουν προβλεφθεί, ο οποίος κατατείνει στην αποτελεσματική διοίκηση των τοπικών υποθέσεων. Έτσι, είναι ανεπίτρεπτη εκείνη, η μεταφορά κεφαλαίων, που δεν εξυπηρετεί τον συγκεκριμένο σκοπό, για τον οποίο έχουν διατεθεί στον οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης, ενώ το πλαίσιο αυτής, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, μπορούν να διαχειρίζονται και να διαθέτουν τα κεφάλαιά τους, με γνώμονα την εκπλήρωση της κατά το άρθρ. 102 του Συντάγματος αποστολής τους, η οποία είναι η σύμφωνη με τις αρχές της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας, διοίκηση των τοπικών υποθέσεων. Διαχείριση και διάθεση των κεφαλαίων τους, οι οποίες δεν εξυπηρετούν τον ανωτέρω σκοπό, είναι μη επιτρεπτές. Τέλος, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, η οποία συνίσταται, όπως ειπώθηκε, αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας, αποκλειομένης της δυνατότητας άσκησης ελέγχου σκοπιμότητας επί των πράξεων και αποφάσεων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο ανωτέρω περιορισμός της εποπτείας που ασκείτο Κράτος σε έλεγχο νομιμότητας και ταυτόχρονα ο περιορισμός της κρατικής πειθαρχικής εξουσίας επί των αιρετών οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης, αποσκοπεί στη διασφάλιση της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας των οργανισμών της τοπικής αυτοδιοίκησης και της ελεύθερης δράσης τους. Είναι προφανές ότι το σύνολο των υπό θέσπιση διατάξεων νόμου παρεμβάσεων για τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, παραβιάζουν την συνταγματικά κατοχυρωμένη οικονομική αυτοτέλειά τους και την αντίστοιχη υποχρέωση του Κράτους να την διασφαλίζει. Ειδικότερα η υποχρεωτική μεταβίβαση των υπηρεσιών ύδρευσης, αποχέτευσης και διαχείρισης δικτύων ομβρίων υδάτων προς την ΕΥΔΑΠ ΑΕ αντιβαίνει προς την δημοσιονομική αυτοτέλεια, την οποία απολαύουν οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και η οποία συνίσταται στο δικαίωμά τους να διαχειρίζονται και να διαθέτουν κατά δική τους βούληση τα περιουσιακά τους στοιχεία. Β. ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 25 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ που ορίζει ότι «1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. 2. H αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη. 3. H καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται. 4. Tο Κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.Η αρχή της αναλογικότητας παραβιάζεται από την κρατική παρέμβαση, αν • η συγκεκριμένη κρατική παρέμβαση δεν είναι πρόσφορη για την επίτευξη του σκοπού που επιδιώκεται με αυτή • η συγκεκριμένη κρατική παρέμβαση δεν είναι αναγκαία για την επίτευξη του σκοπού που επιδιώκεται με ή • η συγκεκριμένη κρατική παρέμβαση δεν είναι αναλογική εν στενή εννοία (Ολομ. ΑΠ 27/2008 άρ. 25 παρ. 1 Συντάγματος, αυτή Ολομ. ΑΠ 27/2008 άρ. 25 παρ. 1 Συντάγματος, Ολομ. ΑΠ 27/2008 άρ. 25 παρ. 1 Συντάγματος) Η κρατική παρέμβαση δεν είναι αναγκαία για την επίτευξη του σκοπού που επιδιώκεται με αυτήν, αν το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με ένα ανώδυνο ή ηπιότερο μέσο. Η κρατική παρέμβαση είναι αναλογική εν στενή έννοια, αν τελεί σε εσωτερική αλληλουχία προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, ώστε η αναμενόμενη ωφέλεια να μην είναι ποιοτικά και ποσοτικά κατώτερη από τη βλάβη που προκαλείται. Κατά μια άποψη, ο δικαστικός έλεγχος της τήρησης της αρχής της αναλογικότητας για θεσπιζόμενη ρύθμιση περιορίζεται στην κρίση του αν η θεσπιζόμενη ρύθμιση είτε είναι προδήλως απρόσφορη είτε υπερβαίνει προδήλως το απαραίτητο μέτρο για την πραγματοποίηση του σκοπού που επιδιώκεται με αυτή. Με βάση αυτή τη Συνταγματική Ρύθμιση οι κατωτέρω προτεινόμενες διατάξεις έρχονται σε ευθεία σύγκρουση: 1) Τα προβλεπόμενα στο αρ.11 και ειδικότερα ο τρόπος πρόσληψης του Γενικού Διευθυντή με περιορισμό της θητείας αυτού, η δυνατότητα απομάκρυνσής του στο ίδιο αρ. και στην παρ. 3 εδ.3 χωρίς καμία αναφορά αιτιολόγησης και λόγων απομάκρυνσης, καθώς και η διαφορά των απαιτούμενων προσόντων στην παρ.4 εδ.β΄ μεταξύ επιλογής προσώπου προερχόμενου από δημόσιο με αυτά που προβλέπει για πρόσωπο από τον ιδιωτικό τομέα αντίκεινται στις ως άνω Συνταγματικές επιταγές. 2) Η αρμοδιότητα του Γενικού Διευθυντή στο αρ. 13 παρ.1 εδ.η΄ αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας, καθώς η ευθύνη ενός προσώπου ως αποφαινόμενο όργανο στο νέο σχήμα των ΔΕΥΑ χωρίς να έχει δικαίωμα ψήφου στο ΔΣ και καμία αποφασιστική αρμοδιότητα (αντίκειται στη διάταξη που προβλέπει τη διοίκηση των ΝΠ των ΟΤΑ από συλλογικά όργανα αιρετών. Επιπροσθέτως, μια τέτοια αρμοδιότητα προσκρούει και στην αρχή της αναλογικότητας (αρ.25 παρ.2 Σ). Επιπροσθέτως, έχει κριθεί ότι και η αρμοδιότητα των Γενικών Διευθυντών σύμφωνα με το αρ.παρ.5 εδ. Α΄ του 1069/1980 υπόκειται στην έγκριση του ΔΣ σύμφωνα με πράξεις του Ε.Σ. 3) Η διάταξη του αρ.25 του νομοσχεδίου, καθώς παραβιάζονται συνδυαστικά οι διατάξεις 25 παρ.1, 102 και 24 του Συντάγματος. Προτάσσεται το ιδιωτικό κέρδος των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας και καθίσταται ρυθμιστής τρίτος (εκτός των ΟΤΑ), όσον αφορά τη χρηματοδότηση για την υλοποίηση προγραμμάτων υπηρεσιών ύδατος, δηλαδή υπηρεσιών και έργων, που διασφαλίζουν την πρόσβαση των πολιτών σε υγιεινό και πόσιμο νερό καθημερινά και εις το διηνεκές. Με τις ρυθμίσεις αυτές παρεμβαίνει τρίτος ιδιώτης, αλλά και ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, οι οποίοι είναι αναρμόδιοι να αποφασίσουν για θέματα προσωπικού, ενώ αρμόδιο είναι αποκλειστικά το ΔΣ των ΔΕΥΑ. Είναι αδιανόητο να ευθύνεται ένα πρόσωπο για την αδυναμία αποπληρωμής οφειλών, καθώς παραλείπονται αστάθμητοι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε μη τήρηση ρύθμισης και αδυναμία πληρωμής, πχ. ακραίες καταστροφές από ακραία φαινόμενα που φυσικά προτεραιότητα έχουν έργα που διασφαλίζουν την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών και όχι φυσικά των παρόχων ενέργειας. Καμία αναλογικότητα δεν προκύπτει από τη ρύθμιση αυτή σε σχέση με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που επιδιώκει και μάλιστα θεωρείται και ακραία αντισυνταγματική πρόταση που προσκρούει σε τρεις (3) Συνταγματικές επιταγές. 4) Αντίθετη στην αρχή της αναλογικότητας και στο αρ.102 Σ, και η ρύθμιση του αρ.29 του νέου νομοσχεδίου που ουσιαστικά καταργεί τη δυνατότητα τιμολογίων σύμφωνα με τις συνθήκες των τοπικών κοινωνιών, αλλά κυρίως της δυνατότητας να προβλέπεται κοινωνικό τιμολόγιο για ευπαθείς ομάδες (ευρύ μάλιστα σύμφωνα με το 1069/1980) ώστε τα ΔΣ με απόφαση τους που εγκρίνεται από τα Δημοτικά Συμβούλια τους να βοηθούν και να ανακουφίζουν κοινωνικές ομάδες και να έχουν πρόσβαση στο δημόσιο κοινωνικό αγαθό που είναι το νερό (αρ.24 του Συντάγματος). Εξίσου αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας και ο τρόπος εισπραξιμότητας στο προτεινόμενο άρθρο 26 και τα ακραία μέτρα εφαρμογής του ΚΕΔΕ (Κώδικας είσπραξης Δημοσίων Εσόδων) σε οφειλές ιδιωτών που αφορούν το πόσιμο νερό. Το μέτρο είσπραξης της οφειλής μέσω βεβαίωσής του ανέλεγκτα και χωρίς προβλεπόμενους μηχανισμούς αμφισβήτησης της οφειλής από τον καταναλωτή (πχ. μέσω ειδικών επιτροπών ύδρευσης και αποχέτευσης, τις οποίες καταργεί το νέο νομοσχέδιο), οδηγεί σε ακραία τιμωρητικά μέτρα με αβεβαιότητα δυνατότητας πληρωμής οφειλών, που πολλαπλασιάζονται με τους τόκους που προβλέπει ο ΚΕΔΕ, αλλά και υπερβολικός ο τόκος των ρυθμίσεων, καθώς αφορά το δικαίωμα στο δημόσιο κοινωνικό αγαθό που είναι το νερό. Προφανώς και καταχρηστικότητα επίσης της προτεινόμενης ρύθμισης στην παρ.9 εδ.β του αρ. 26 περί μετατροπής σε άμεσα απαιτητού του συνόλου της οφειλής σε περίπτωση μη τήρησης της ρύθμισης. Στις διατάξεις του νέου νομοσχεδίου επιβάλλεται η συγχώνευση των Δημοτικών Υπηρεσιών παραβλέποντας αναγκαστικού δικαίου ισχύουσες διατάξεις συμμορφούμενες απόλυτα με τις συνταγματικές επιταγές του αρ.102 Σ. Ενδεικτικά και σύμφωνα δε με τις ισχύουσες διατάξεις Άρθρο 223 του π.δ. 323/1989 ορίζεται ότι «(Αρθρο 210 Π.Δ. 76/1985) Γενικές υποχρεώσεις – προστασία : 1. Οι δήμοι και οι κοινότητες οφείλουν να διατηρούν και να προστατεύουν την κάθε είδους περιουσία τους. 2. Οι δήμοι και οι κοινότητες οφείλουν να διαχειρίζονται την ακίνητη και κινητή περιουσία τους με τρόπο επιμελή και αποδοτικό και να διατηρούν την αξία τους. 3. Ακίνητα και κινητά πράγματα, αξίες και οτιδήποτε άλλο ανήκει στην περιουσία των δήμων και των κοινοτήτων, πρέπει να καταγράφονται στα βιβλία τους. 4. Η διάθεση περιουσιακών στοιχείων των δήμων ή των κοινοτήτων επιτρέπεται, εφόσον τηρηθούν οι ειδικές διατάξεις του Κώδικα και εφόσον ο σκοπός που επιδιώκεται με τη διάθεση αυτή εξυπηρετεί το δημοτικό ή κοινοτικό συμφέρον. 5. Η ακίνητη περιουσία των δήμων και των κοινοτήτων προστατεύεται σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας «περί προστασίας της ακινήτου περιουσίας του δημοσίου», όπως ισχύουν κάθε φορά. Η διάταξη του αρ.37 του νέου νομοσχεδίου, σχετικά με τα μέτρα αντιμετώπισης έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας είναι φυσικά και η ευθεία πλέον συνταγματική εκτροπή, καθώς μόνο η ΕΥΔΑΠ ΑΕ και η ΕΥΑΘ ΑΕ αποφασίζουν σύμφωνα με την παρ.2 ότι θα ορίσουν με απόφαση των ΔΣ τους αναθέτοντες φορείς σε έργα εκτός χωρικής τους αρμοδιότητας, αλλά η αντισυνταγματική παρέμβαση του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου έρχεται πλέον και σε επίπεδα αρμοδιότητας Περιφερειών κατ΄αρ.186 του ν.3852/2010 χωρίς καμία αιτιολογική βάση, καθιστώντας ουσιαστικά την Τοπική Αυτοδιοίκηση α΄καιβ΄βαθμού εκτός αρμοδιότητας σημαντικών έργων τα οποία ήδη δρομολογούν σε όλα τα επίπεδα λόγω και εμφάνισης συχνών και έντονων καιρικών συνθηκών. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αποσαφηνιστούν οι «έκτακτες ανάγκες λειψυδρίας» αφού στα ΣΔΛΑΠ προβλέπονται οι υποχρεώσεις των παρόχων υπηρεσιών ύδατος για τη σύνταξη Masterplan για την έγκαιρη λήψη μέτρων κάλυψη μελλοντικών αναγκών ύδρευσης Γ. ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 22 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ που ορίζει ότι «1. H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας. 2. Mε νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία. 3. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τους δημόσιους υπαλλήλους και τους υπαλλήλους οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου. 4. Oποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Eιδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Xώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών. 5.Tο Kράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει.»