ΜΕΡΟΣ Β΄ – ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ΄ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΔΑΤΟΣ (άρθρα 28-39)

Τα έσοδα των ΔΕΥΑ για την σύνδεση με τα δίκτυα ακαθάρτων δεν μπορούν να καθορίζονται με αποφάσεις των εκάστοτε διοικήσεων των ΔΕΥΑ. Δεν μπορεί όμορες ΔΕΥΑ να έχουν διαφορετικές χρεώσεις. Η χρέωση της σύνδεσης με τα δίκτυα ακαθάρτων θα πρέπει να προκύπτει αντικειμενικά με βάση το πραγματικό κόστος και όχι με βάση την κάλυψη των ελλειμάτων τους. Ως πρόταση ενιαίου πανελλαδικού κόστους χρέωσης, προτείνω να προκύπτει από την τιμή που προκύπτει από την άντληση στοιχείων πανελλαδικώς της καταγραφής του κόστους της σύμβασης εκτέλεσης των συνδέσεων και του αριθμού των συνδέσεων που αφορά. Ως συνέπεια θα προκύψει το μέσο κόστος και η τυπική απόκλιση. Έτσι το μέσο κόστος θα προκύπτει από το πηλίκο της διαίρεσης του κόστους σύμβασης προς τον αριθμό των συνδέσεων. Για παράδειγμα εαν το κόστος σύμβασης εκτέλεσης είναι 1000000 ευρώ και αφορά 2000 συνδέσεις, το μέσο κόστος της εξεταζόμενης ΔΕΥΑ προκύπτει ως 500 ευρώ. Από το συνολικό άθροισμα πανελλαδικώς θα προκύψει το μέσο κόστος. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα έχουμε μια σχετικά καλή προσέγγιση της ανώτατης τιμής σύνδεσης που θα χρεώνει η κάθε ΔΕΥΑ και η οποία δεν θα μπορεί να γίνει υπέρβαση. Σήμερα, αυτό που παρατηρείτε, είναι η αυθαίρετη χρέωση, με βάση τα ανεξέλεγκτα χρέη των ΔΕΥΑ. Ενναλακτικά το κόστος της κάθε σύνδεσης θα πρέπει να προκύπτει αναλυτικά ως: (κόστος εκσκαφής+κόστος σωληνώσεων-υλικών+κόστος εργατών- υδραυλικών+κόστος μηχανημάτων+κόστος κλεισίματος εκσκαφής), λαμβάνοντας υπόψη το μεγαλύτερο μήκος σωληνώσεων σύνδεσης και το οποίο θα χρεώνεται ενιαία προς τον χρήστη της σύνδεσης με το δίκτυο ακαθάρτων. Εφευρήματα, όπως χρεώσεις ανάλογα με τα τ.μ. του κτιρίου που συνδέεται ή ανάλογα με την επιφάνεια του οικοπέδου, απέχουν από το πραγματικό κόστος και αποτελούν έμμεση φορολογία προς τον δημότη που θα συνδεθεί και θα πρέπει να προβλεφθεί στο νόμο ότι τέτοιες αποφάσεις είναι άκυρες και ανίσχυρες και απαγορεύεται να ληφθούν.

Στο Σχέδιο Ασφάλειας Τροφοδοσίας Νερού του α.36, παρ.7, για την πιστοποίηση της διαχειριστικής επάρκειας των παρόχων, δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται και ενέργειες διασφάλισης της ποιότητας του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης που εμπίπτει στις αρμοδιότητες των παρόχων?

Στο άρθρο 33 προβλέπεται η δυνατότητα απαλλοτρίωσης υφιστάμενων εγκαταστάσεων υδροληψίας και διανομής υδατικών πόρων για την εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών. Ωστόσο, η απαλλοτρίωση αποτελεί μια διαδικασία μακρά και δαπανηρή, που ενδέχεται να μην ανταποκρίνεται στην άμεση ανάγκη διαχείρισης κρίσιμων καταστάσεων, όπως λειψυδρία, φυσικές καταστροφές ή επείγουσες ανάγκες υδροδότησης πληθυσμιακών ομάδων.

Για τον λόγο αυτό, προτείνω να προβλεφθεί, πέραν της απαλλοτρίωσης και η δυνατότητα προσωρινής δέσμευσης υφιστάμενων εγκαταστάσεων υδροληψίας, με σαφώς καθορισμένους όρους και χρονική διάρκεια, ώστε να εξασφαλίζεται η άμεση κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, διασφαλίζοντας παράλληλα τα δικαιώματα των ιδιοκτητών.

Πρόταση προσθήκης στο άρθρο 33:
«Επιτρέπεται, πέραν της απαλλοτρίωσης, η προσωρινή δέσμευση υφιστάμενων εγκαταστάσεων υδροληψίας και διανομής υδατικών πόρων για την εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών, ιδίως σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, έλλειψης υδάτινων πόρων ή φυσικών καταστροφών. Η δέσμευση γίνεται με απόφαση της αρμόδιας αρχής, η οποία καθορίζει το χρονικό διάστημα και τους όρους της χρήσης, καθώς και τη διαδικασία αποζημίωσης των ιδιοκτητών, εφόσον απαιτείται.»

Στο άρθρο 36 και ειδικότερα στις παραγράφους 7 & 8, γίνεται αναφορά για την προσκόμιση στη ΡΑΑΕΥ Σχεδίων Ασφάλειας Τροφοδοσίας Νερού από τους παρόχους, προκειμένου να πιστοποιηθεί η διαχειριστική τους επάρκεια. Ειδικότερα, όσον αφορά στους παρόχους που εξυπηρετούν λιγότερους από 100.000 κατοίκους δίνεται η προθεσμία έως τις 31/12/2025, χωρίς να υπάρχει ειδικότερη πρόβλεψη για τους παρόχους που εξυπηρετούν λιγότερους από 20.000 κατοίκους. Αυτό δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα, εγείροντας ταυτόχρονα σοβαρά ζητήματα ισότιμης μεταχείρισης, διότι για τους παρόχους με λιγότερους από 20.000 κατοίκους δεν δόθηκε ποτέ δυνατότητα χρηματοδότησης για τη σύνταξη Σχεδίων Ασφάλειας Νερού, όπως δόθηκε για εκείνους που εξυπηρετούν περισσότερα από 20.000 άτομα και συνεπώς η εξ ολοκλήρου ανάληψη του κόστους σύνταξης αυτών των σχεδίων από ίδιους πόρους για τους μικρότερους Δήμους είναι δυσβάσταχτο! Βάσει των ανωτέρω, και για λόγους ισότιμης μεταχείρισης, θα πρέπει να προβλεφθεί στον Νόμο ότι η προθεσμία έως τις 31/12/2025 να αφορά την περίπτωση 20.000-100.000 κατοίκους, ενώ για λιγότερους από 20.000, η προθεσμία να διευρυνθεί και να επεκταθεί η δυνατότητα χρηματοδότησης σύνταξης των ΣΑΝ, προκειμένου να καλύψει και αυτούς τους παρόχους. Ευχαριστώ πολύ.

Είναι οικονομικά πλήρως ανεδαφικό να ζητείται από τους Δήμους που εξυπηρετούν σχετικά μικρό υδρευόμενο πληθυσμό και συγκεκριμένα κάτω από 20.000 άτομα να καταρτίσουν (και μάλιστα μέχρι το τέλος του 2025) Σχέδια Ασφάλειας Νερού (ΣΑΝ), χωρίς αυτοί να έχουν την πρόσβαση σε χρηματοδότηση για το έργο αυτό (π.χ. μέσω του προγράμματος ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ), όπως έχουν οι φορείς ύδρευσης που εξυπηρετούν περισσότερα από 20.000 άτομα! Αν ανατρέξει κάποιος στο «ΠΑΡΑΔΟΤΕΟ 4: Διερεύνηση αντιπροσωπευτικών συστημάτων υδροδότησης για πιλοτική εφαρμογή στην Ελλάδα και Σύνταξη προδιαγραφών για την εφαρμογή των Σχεδίων Ασφάλειας Νερού σε δύο πιλοτικές περιπτώσεις με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά» του Υπουργείου Περιβάλλοντος και δει το εκτιμώμενο κόστος που προκύπτει για την περίπτωση σύνταξης & εφαρμογής ΣΑΝ από έναν φορέα ύδρευσης που εξυπηρετεί 5.000 άτομα, θα δει πως αυτό υπολογίζεται στα 140.500 ευρώ ετησίως!!! Είναι συνεπώς κατανοητό ότι είναι αδύνατο να μπορέσει ένας φορέας αυτού το μεγέθους (<20.000 ατόμα) να ανταπεξέλθει σε τέτοια κόστη με ιδίους πόρους, χωρίς να έχει πρόσβαση σε χρηματοδότηση όπως έχουν οι άλλοι πάροχοι. Γι αυτό είναι απολύτως απαραίτητο οι πάροχοι που εξυπηρετούν λιγότερους από 20.000 κατοίκους να έχουν σε πρώτη φάση πρόσβαση σε χρηματοδότηση για τη σύνταξη των ΣΑΝ (π.χ. μέσω του ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ) και έπειτα να δίδεται προθεσμία για την υποβολή τους στη ΡΑΑΕΥ.

ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 26 : ΠΟΙΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ κατά τη διατύπωση του άρθρου 26 ?
περ.1 Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ
περ.2 Ο ΥΠΟΧΡΕΟΣ ( υπόχρεος δύναται να είναι α) ο ιδιοκτήτης , β) ο μισθωτής η γ) οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο του οποίου νομίμως έχει παραχωρηθεί η χρήση του ακινήτου) περ.3 και οι δύο ως συνοφειλέτες τέλους χρήσης υπονόμου – τέλους χρήσης αποχετευτικού δικτύου και τέλους ύδρευσης? κατά το άρθρο 28
Στη συνέχεια η επιχείρηση κατά τίνος ΟΦΕΙΛΕΤΗ ως ανωτέρω θα στραφεί –σύμφωνα με το ΑΡΘΡΟ 24 για την είσπραξη ληξιπροθ. οφειλών , εφαρμόζοντας κατά τη διαδικασία , τον ΚΕΔΕ.?
Άρθρο 28 ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ
Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης
Οι ιδιοκτήτες των συνδεομένων ακινήτων με τα δίκτυα καταβάλλουν το τέλος χρήσης υπονόμου και το τέλος ύδρευσης στον οικείο πάροχο υπηρεσιών ύδατος της περ. α) της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 5037/2023 (Α’ 78) (…..Ορισμοί…. στ) «Τιμολόγηση»: η διαδικασία χρέωσης των υπηρεσιών ύδατος από πάροχο υπηρεσιών ύδατος, σε άλλους φορείς ή απευθείας στον τελικό χρήστη, με βάση την κοστολόγηση των υπηρεσιών ύδατος και την επιδιωκόμενη ανάκτηση κόστους .)
Τα τέλη του πρώτου εδαφίου εισπράττονται μέσω των λογαριασμών κατανάλωσης ύδατος, σύμφωνα με την υπό στοιχεία ΥΠΕΝ/ΓρΓΓΦΠΥ/103755/2994/26.9.2024 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Εσωτερικών, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (Β΄ 5438), Άρθρο 10 Κανόνες τιμολόγησης χρηματοοικονομικού κόστους 1. Ο τρόπος τιμολόγησης των τελικών χρηστών των υπηρεσιών ύδρευσης πραγματοποιείται με μικτό σύστημα και βάσει της μεθόδου τιμολόγησης κατά αύξουσες κλίμακες. Τα τέλη βάσει της μεθόδου αυτής αποτελούνται από ένα σταθερό τέλος και ένα μεταβλητό τέλος ανά μονάδα όγκου ύδατος (ογκομετρική χρέωση ανά κυβικό μέτρο κατανάλωσης νερού). όπως εκάστοτε ισχύει.
Συνοφειλέτες εις ολόκληρον του τέλους χρήσης υπονόμου, με τους ιδιοκτήτες, τυγχάνουν και όσοι με οποιοδήποτε τρόπο κάνουν χρήση του ακινήτου.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Με βάσει τα άρθρα 24-28 Οι έννοιες ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ – ΣΥΝΟΦΕΙΛΕΤΗΣ – ΤΕΛΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ταυτίζονται και τελικά ο λογαριασμός τελών ύδρευσης- ειδικού τέλους και αποχέτευσης εκδίδεται και εισπράττετε από το τελικό χρήστη?
.

Ο νόμος πρέπει να διασφαλίζει τη διαρκή σύνδεση της παροχής ύδρευσης με το ακίνητο, αποτρέποντας αυθαίρετες μεταφορές που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα στη διαχείριση των υδροδοτούμενων ακινήτων.
Παράλληλα πρέπει να ρυθμιστεί ένα διαχρονικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Δ.Ε.Υ.Α., το οποίο αφορά τους ανεξόφλητους λογαριασμούς ύδρευσης από ενοικιαστές που εγκαταλείπουν τις κατοικίες τους, αφήνοντας οφειλές, ενώ οι ιδιοκτήτες αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη πληρωμής. Επίσης προβλήματα παρουσιάζονται σε μεταβιβάσεις ακινήτων, όπου οι νέοι ιδιοκτήτες αρνούνται να αναλάβουν τυχών οφειλές ύδρευσης του προηγούμενου ιδιοκτήτη.

Με την προτεινόμενη ρύθμιση, καθίσταται σαφές ότι η παροχή ύδρευσης συνδέεται μόνιμα με το ακίνητο ως φυσική και λειτουργική οντότητα, ανεξάρτητα από την αλλαγή κυριότητας ή χρήστη. Η ευθύνη εξόφλησης των οφειλών βαρύνει αποκλειστικά τον εκάστοτε ιδιοκτήτη του ακινήτου, αποτρέποντας τη συσσώρευση ανεξόφλητων λογαριασμών.

Πρόταση για νέα παράγραφο στο άρθρο 29:

«Η παροχή ύδρευσης ανήκει μόνιμα στο ακίνητο για την ύδρευση του οποίου τοποθετήθηκε εξ αρχής, ανεξαρτήτως αλλαγής κυριότητας και δεν δύναται να μεταφερθεί για την υδροδότηση άλλου ακινήτου, ακόμα και αν αυτό ανήκει στον ίδιο ιδιοκτήτη. Οι λογαριασμοί κατανάλωσης ύδατος αφορούν αποκλειστικά το ακίνητο και σε περίπτωση μη εξόφλησής τους, η ευθύνη βαραίνει τον εκάστοτε ιδιοκτήτη του ακινήτου.»

Δεν μπορεί οι υπάλληλοι των δευα να υπολείπονται έναντι των συναδέλφων Στις ΕΥΔΑΠ ΚΑΙ ΕΥΔΑΠ ούτε στα εργασιακά ούτε στα μισθολογικά ούτε στις αποσπάσεις, μεταθέσεις είναι άδικο να ευνοεί ένα νομοσχέδιο μόνο τούς υπαλλήλους των ΕΥΔΑΠ καί ΕΥΑΘ.

Οι καταναλωτές / τελικοί χρήστες του ποσίμου ύδατος έχουν και δικαιώματα τα οποία θα πρέπει να αναφέρονται ευδιάκριτα. Για παράδειγμα , παροχή δωρεάν εμφιαλωμένου νερού (150λιτ το ατομο την ημερα) σε περιπτώσεις βλαβών χρονικής διάρκειας μεγαλύτερης των 6 ωρων σε ολους τους χρήστες που πλήττονται από την διακοπή (προγραμματισμένη η απρογραμμάτιστη ). Ειδικη μνεια να δοθεί στις επιχειρήσεις που πλήττονται στις παραπανω διακοπες με αντιστοιχη αποζημίωση για διαφυγόντα κερδη. Επισης θα πρεπει να διασφαλίζεται η ελαχιστη πιεση υδατος σε κάθε κάθε καταναλωτή (πχ 1Bar). Δημιουργία ειδικού μητρώου ευαίσθητων καταναλωτών (Νοσοκομεια , Σχολεια , κλπ) . Αποστολη ετησιας επιστολης στους καταναλωτες στην οποια να αναγράφονται πως επενδυθηκαν τα χρηματα των καταναλωτων για το τελευταιο λογιστικο ετος με ειδικη αναφορα στα λειτουργικα κοστη.

Αρθρο 34

Τυποποιηση στην καταγραφη βλαβων ετσι ώστε να είναι δυνατη η εξαγωγή χρησιμων συμπερασμάτων.
Συσταση ειδικου μητρώου εργαζομενων που εχουν την καταλληλη εκπαιδευση / πιστοποιηση για να χειρίζονται εξαρτήματα του δικτυου (βαλβιδες , αντλιες , δεξαμενες κλπ) . Παροχη αντίστοιχης εκπαιδευσης / πιστοποιησης και σε ιδιωτικες εταιρειες για επισπευση της αντιμετωπισης εκτακτων βλαβων.

Αρθρο 37 (Μέτρα αντιμετώπισης λειψυδρίας)

Ποιό όργανο ή φορέας ή ΑΕ ή άλλο θα υποβοηθήσει την ΕΥΔΑΠ ή την ΕΥΑΘ όταν (που είναι και το πιό πιθανό) οι περιοχές αυτών των ιδίων κηρυχθούν σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας;;;

Αυτό που έχει επισημανθεί και από προηγούμενους σχολιαστές για τα Σχέδια Ασφάλειας Νερού είναι πολύ σωστά και ιδιαιτέρως κρίσιμα. Δεν γίνεται χωρίς πρόσβαση σε χρηματοδότηση οι μικρότεροι πάροχοι με λιγότερους από 20.000 καταναλωτές να επωμιστούν εξ ολοκλήρου αυτή την τεράστια δαπάνη για τη σύνταξη των ΣΑΝ. Αν πραγματικά το νομοσχέδιο αυτό αποσκοπεί στη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών όλων των παροχών, θα πρέπει πρώτα να δίνει τη δυνατότητα χρηματοδότησης και σε αυτούς με λιγότερους από 20.000 κατοίκους (όπως κάνει για τους >20.000 μέσω του ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ) και έπειτα να ορίζει προθεσμία υποβολής των ΣΑΝ στη ΡΑΑΕΥ. Εδώ τίθεται σοβαρό ζήτημα ισότιμης μεταχείρισης που πρέπει να ληφθεί υπόψη.

Άρθρο 29 παράγραφος 1 (τροποποίηση):
1. Η τιμολογιακή πολιτική των παρόχων υπηρεσιών ύδατος της περ. α) της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 5037/2023 (Α’ 78), καθορίζεται με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) εκάστου παρόχου, σύμφωνα με την περ. α) της παρ. 6 του άρθρου 9, καθώς και την υπό στοιχεία ΥΠΕΝ/ΓρΓΓΦΠΥ/103755/2994/26.9.2024 κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (Β΄ 5438), όπως εκάστοτε ισχύει, και την παρ. 6 του άρθρου 12 του ν. 3199/2003 (Α΄ 24).

Άρθρο 31 παράγραφος 4 (προσθήκη):
4. Οι Κανονισμοί των προηγουμένων παραγράφων για τις Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. ή της Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε. εγκρίνονται από τη Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (Ρ.Α.Α.Ε.Υ.) και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Άρθρο 37 παράγραφοι 1, 2 (τροποποίηση) και 10 (προσθήκη, εκ μεταφοράς από την παράγραφο 1):
1. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που εκδίδεται κατόπιν γνώμης του κατά τόπον αρμοδίου Περιφερειάρχη, καθώς και σύμφωνης γνώμης της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (Ρ.Α.Α.Ε.Υ.), κηρύσσεται μια περιοχή σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας.
2. Με κοινή απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Υπουργείων Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και Ανάπτυξης, η οποία εκδίδεται μετά από εισήγηση του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) της Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. ή της Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε., δύναται η Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. ή η Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε., αντίστοιχα, να ορίζεται Αναθέτων Φορέας, κατά την έννοια του ν. 4412/2016 (Α’ 147), επί δημοσίων συμβάσεων έργων, μελετών, προμηθειών ή υπηρεσιών που δεν υπάγονται στις αρμοδιότητές τους, εφόσον το αντικείμενο αυτών συνδέεται άμεσα με την κατασκευή ή αποκατάσταση κρίσιμων υποδομών για την πρόληψη ή την αντιμετώπιση των συνεπειών που απορρέουν από την λειψυδρία, για τις περιοχές της παρ. 1.
10. Στις περιοχές της παραγράφου 1, εφόσον αυτές ευρίσκονται εκτός της περιοχής αρμοδιότητας της Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. ή της Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε., δύναται να συνάπτεται ειδική σύμβαση μεταξύ της Ε.ΥΔ.ΑΠ. Α.Ε. ή της Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε. και της οικείας Δ.Ε.Υ.Α. ή του οικείου Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης α’ βαθμού που παρέχει υπηρεσίες ύδρευσης, με την οποία ανατίθεται στην Ε.ΥΔ.ΑΠ. Α.Ε. ή την Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε., η λήψη των αναγκαίων μέτρων για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας, οπότε εφαρμόζονται αναλογικά οι παράγραφοι 2 έως 9 του παρόντος άρθρου.

Άρθρο 38 παράγραφος 1 (τροποποίηση):
1. Απαγορεύεται η χωρίς έγγραφη άδεια του κάθε παρόχου υπηρεσιών ύδατος της περ. α) της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 5037/2023 (Α’ 78), εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας αποχέτευσης εκτός του σιφονιού, στο οποίο καταλήγουν οι εσωτερικές εγκαταστάσεις αποχέτευσης του ακινήτου. Επίσης, απαγορεύεται η εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας, με σκοπό τη δημιουργία λαθραίας αποχέτευσης ακαθάρτων ή ομβρίων υδάτων του ακινήτου στο δίκτυο αποχέτευσης. Η παράβαση της παρούσας τιμωρείται με φυλάκιση έως έξι (6) μηνών και με χρηματική ποινή έως χίλια (1.000) ευρώ. Εάν η αξιόποινη πράξη γίνεται με σκοπό τη δημιουργία παράνομης αποχέτευσης περισσοτέρων ακινήτων, με την κατασκευή υπονόμου και τη σύνδεσή του με το δίκτυο αποχέτευσης, η πράξη τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος και με χρηματική ποινή έως χίλια πεντακόσια (1.500) ευρώ.

Άρθρο 36 παρ. 8: Είναι ανεδαφικό να ζητείται από τους παρόχους υπηρεσιών ύδρευσης που εξυπηρετούν κάτω από 20.000 κατοίκους με ίδιους πόρους να καταρτίσουν Σχέδια Ασφάλειας Νερού και μάλιστα έως τις 31-12-2025. Όπως προαναφέρθηκε και από άλλους, το κόστος είναι τεράστιο γι αυτούς! Ως εκ τούτου, θα πρέπει αυτοί οι πάροχοι να έχουν τη δυνατότητα χρηματοδότησης (από το ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ για παράδειγμα), όπως συμβαίνει με τους παρόχους άνω των 20.000 κατοίκων. Μόνο τότε θα υπάρχει η ίδια αντιμετώπιση για όλους. Συνεπώς προτείνεται η προθεσμία έως τις 31-12-2025 να αναφέρεται στις περιπτώσεις από 20.000 έως 100.000, ενώ για εκείνους με λιγότερους από 20.000 να επεκταθεί, αφού πρώτα τους δοθούν χρηματοδοτικά εργαλεία για να υλοποιήσουν τα Σ.Α.Ν.

Άρθρο 28
Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης

Η παράγραφος 2 του άρθρου με τίτλο «Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης», όπου αναφέρει «…Συνοφειλέτες εις ολόκληρον του τέλους χρήσης υπονόμου με τους ιδιοκτήτες, τυγχάνουν και όσοι με οποιοδήποτε τρόπο κάνουν χρήση του ακινήτου…», πρέπει να τροποποιηθεί και να αναδιατυπωθεί ως ακολούθως: «Συνοφειλέτες εις ολόκληρον του τέλους χρήσης υπονόμου και του τέλους ύδρευσης, με τους ιδιοκτήτες, τυγχάνουν και όσοι με οποιοδήποτε τρόπο κάνουν χρήση του ακινήτου». Θεωρούμε επίσης ότι η ευθύνη του χρήστη όταν μεταβιβάζεται στον ιδιοκτήτη δεν είναι δίκαιη αν δεν οφείλεται στον ιδιοκτήτη. Δεν είναι ορθό να ευθύνεται ο ιδιοκτήτης για την οφειλή του χρήστη.

Η παράγραφος 3 του άρθρου 28 με τίτλο «Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης», όπου αναφέρει «…Το τέλος χρήσης υπονόμου οφείλεται και από τον ιδιοκτήτη ακινήτου, που συνδέεται αυθαιρέτως με οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, και το δίκτυο αποχέτευσης του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος της περ. α’ της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 5037/2023 και για όσο χρόνο διαρκεί ή πρόκειται να διαρκέσει αυτή η σύνδεση. Στην περίπτωση αυθαίρετης σύνδεσης, η καταβολή του τέλους χρήσης υπονόμου από τον υπόχρεο δεν τον απαλλάσσει από τις υπόλοιπες νόμιμες συνέπειες…», πρέπει να τροποποιηθεί και συμπληρωθεί και με το τέλος ύδρευσης ως ακολούθως: «…Το τέλος χρήσης υπονόμου και τέλος χρήσης ύδρευσης οφείλεται και από τον ιδιοκτήτη ακινήτου, που συνδέεται αυθαιρέτως με οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, με το δίκτυο ύδρευσης και το δίκτυο αποχέτευσης του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος της περ. α’ της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 5037/2023 και για όσο χρόνο διαρκεί ή πρόκειται να διαρκέσει αυτή η σύνδεση. Στην περίπτωση αυθαίρετης σύνδεσης, η καταβολή του τέλους χρήσης υπονόμου και του τέλους ύδρευσης από τον υπόχρεο δεν τον απαλλάσσει από τις υπόλοιπες νόμιμες συνέπειες…».
Η παράγραφος 4 του άρθρου 28 με τίτλο «Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης», όπου αναφέρει «Τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, που επιθυμούν, κατά προτεραιότητα, την εκτέλεση από τον οικείο πάροχο υπηρεσιών ύδατος, έργων αποχέτευσης, καταβάλλουν συνεισφορά στη δαπάνη εκτέλεσης των έργων αυτών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο τιμολόγιο του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος», πρέπει να τροποποιηθεί και συμπληρωθεί και με το τέλος ύδρευσης ως ακολούθως: «…Τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, που επιθυμούν, κατά προτεραιότητα, την εκτέλεση από τον οικείο πάροχο υπηρεσιών ύδατος, έργων αποχέτευσης, καταβάλλουν συνεισφορά στη δαπάνη εκτέλεσης των έργων αυτών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο τιμολόγιο του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος και πρέπει σε κάθε περίπτωση να καλύπτεται πλήρως το κόστος κατασκευής και λειτουργίας αυτών…»

Άρθρο 29
Τιμολογιακή πολιτική
Στο άρθρο αυτό δεν προβλέπεται έγκριση της τιμολογιακής πολιτικής των Δ.Ε.Υ.Α. από τα οικεία Δημοτικά Συμβούλια όπως στον ν. 1069/80 (αρ. 25). Η διάταξη αυτή είναι αντίθετη με την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της διοικητικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ (αρ. 102 του Συντάγματος), αφού αποκλείει τα Δημοτικά Συμβούλια από την έγκριση και τον ουσιαστικό έλεγχο των αποφάσεων του ΔΣ των Δ.Ε.Υ.Α. περί τιμολογιακής πολιτικής. Από το άρθρο αυτό προκύπτει ότι η Πολιτεία δεν εμπιστεύεται την Τοπική Αυτοδιοίκηση και προφανώς αντίκειται στο αρ.102 του Συντάγματος, καθώς τα Δημοτικά Συμβούλια είναι αυτά που γνωρίζουν τις ειδικότερες οικονομικές συνθήκες και ανάγκες των δημοτών τους.
Επίσης, το άρθρο αυτό δεν προβλέπει κοινωνικά τιμολόγια (σχετική πρόβλεψη έχει ο ν. 1069/80) για ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού που συνάδουν με την νομική φύση και τον χαρακτήρα των Δ.Ε.Υ.Α. οι οποίες είναι δημοτικές επιχειρήσεις κοινωφελούς χαρακτήρα.
Η ρύθμιση του άρθρου αυτού είναι αντίθετη με την αρχή της αναλογικότητας και το αρ.102 του Συντάγματος , αφού δεν προβλέπεται κοινωνικό τιμολόγιο για ευπαθείς ομάδες (ευρύ μάλιστα σύμφωνα με τον 1069/1980) ώστε τα Δ.Σ. με απόφαση τους που εγκρίνεται από τα Δημοτικά Συμβούλια τους να βοηθούν και να ανακουφίζουν κοινωνικές ομάδες ώστε να έχουν πρόσβαση στο δημόσιο κοινωνικό αγαθό που είναι το νερό (αρ.24 του Συντάγματος).

Άρθρο 36
Αρμοδιότητες Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων
Με την παρ. 5 αυτού του άρθρου τροποποιείται ο ν. 5037/2023 δηλ. το θεσμικό πλαίσιο της ΡΑΑΕΥ και προβλέπονται τέσσερεις τύποι διαχειριστικής επάρκειας. Δημιουργείται έτσι ένα βαρύ και πολύπλοκο σύστημα παροχής διαχειριστικής επάρκειας, χωρίς να έχει γίνει προηγούμενη συνολική καταγραφή των προβλημάτων των Δ.Ε.Υ.Α. και χωρίς να έχουν υποστηριχθεί οι επιχειρήσεις ώστε να ενισχυθεί η διοικητική και τεχνική τους ικανότητα. Επιπλέον, προβλέπεται η συνδρομή άλλου παρόχου χωρίς, ωστόσο, να προσδιορίζονται τα χαρακτηριστικά του παρόχου από τον οποίο θα ζητηθεί η συνδρομή. Η διάταξη αυτή οδηγεί έμμεσα σε αναγκαστικές συγχωνεύσεις μεταξύ των Δ.Ε.Υ.Α. σε μεταγενέστερο χρόνο.
Επίσης, μέχρι την 30ή.6.2025, κατόπιν γνώμης της Κ.Ε.Δ.Ε. και εισήγησης της Ρ.Α.Α.Ε.Υ., εκδίδεται κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, στην οποία: α) καθορίζονται τα κριτήρια υπολογισμού της εισπραξιμότητας, ανάλογα με τα ειδικότερα χαρακτηριστικά της κάθε Δ.Ε.Υ.Α., καθώς και οι στόχοι εισπραξιμότητας που πρέπει να επιτυγχάνει κάθε Δ.Ε.Υ.Α.
Στην κοινή αυτή απόφαση θα πρέπει να προστεθεί και η γνώμη της Ε.Δ.Ε.Υ.Α. και μάλιστα η σύμφωνη γνώμη της Ε.Δ.Ε.Υ.Α. που είναι ο θεσμικός εκπρόσωπος των Δ.Ε.Υ.Α. και διαθέτει την τεχνογνωσία και την εμπειρία στα σχετικά θέματα.

Άρθρο 37
Μέτρα αντιμετώπισης λειψυδρίας
Με το άρθρο αυτό προβλέπεται ότι στις περιπτώσεις που μια περιοχή κηρύσσεται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας οι Δ.Ε.Υ.Α. ή οι ΟΤΑ δύνανται να συνάπτουν συμβάσεις με την ΕΥΔΑΠ ή την ΕΥΑΘ για την λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αντιμετώπισης της έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας. Δεν αντιλαμβανόμαστε τον λόγο που το άρθρο προβλέπει κατ’ αποκλειστικότητα την συνδρομή της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, και όχι άλλης Δ.Ε.Υ.Α. ή άλλου φορέα που θα μπορούσε να συνδράμει την πληγείσα. Παραπέρα, το άρθρο περιέχει ευνοϊκές ρυθμίσεις για ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στις περιπτώσεις που συνάπτουν τις παραπάνω συμβάσεις όπως ότι τα έργα αυτά χαρακτηρίζονται Στρατηγικές Επενδύσεις, πρόσληψη ειδικού εμπειρογνώμονα κ.α., ενώ δεν δίνεται καθόλου η δυνατότητα στις Δ.Ε.Υ.Α. να αξιοποιήσουν τις ευνοϊκές αυτές ρυθμίσεις.
Με το άρθρο αυτό το Υπουργείο Περιβάλλοντος μεροληπτεί υπέρ των δύο μεγάλων εταιρειών ύδρευσης και αποχέτευσης που τις εξοπλίζει με προνόμια στις περιπτώσεις λειψυδρίας, δημιουργώντας έτσι ένα μονοπώλιο που μπορεί να προσβληθεί δικαστικά με προφανείς τις επιπτώσεις στη διαχείριση των υδατικών πόρων στην περιφέρεια.
Επιπλέον, η διάταξη του αρ.37 του νομοσχεδίου, σχετικά με τα μέτρα αντιμετώπισης έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας είναι αντισυνταγματική, καθώς μόνο η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ αποφασίζουν σύμφωνα με την παρ.2 ότι θα ορισθούν με απόφαση των ΔΣ τους αναθέτοντες φορείς σε έργα εκτός χωρικής τους αρμοδιότητας, θέτοντας ουσιαστικά την Τοπική Αυτοδιοίκηση εκτός αρμοδιότητας σημαντικών έργων τα οποία ήδη δρομολογούν σε όλα τα επίπεδα λόγω και εμφάνισης συχνών και έντονων καιρικών συνθηκών. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αποσαφηνιστούν οι «έκτακτες ανάγκες λειψυδρίας» αφού στα ΣΔΛΑΠ προβλέπονται οι υποχρεώσεις των παρόχων υπηρεσιών ύδατος για τη σύνταξη Masterplan για την έγκαιρη λήψη μέτρων κάλυψη μελλοντικών αναγκών ύδρευσης.

Στο άρθρο 37 (Μέτρα Αντιμετώπισης Λειψυδρίας), προβλέπεται η δυνατότητα μετά από απόφαση του Δ.Σ. της Ε.ΥΔ.Α.Π. η ανάθεση για διενέργεια διαγωνιστικών διαδικασιών στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (Υπερταμείο).
Για ποιο λόγο δεν ανατίθενται απευθείας στο Υπερταμείο οι προβλεπόμενες διαγωνιστικές διαδικασίες και πρέπει να μεσολαβεί η Ε.ΥΔ.Α.Π.; Δημιουργείται νομικό ζήτημα μετά την προσφυγή μας και την απόφαση του ΣτΕ για το Υπερταμείο;

Παρ 2: Για τη διαδικασία ανάθεσης και εκτέλεσης των έργων, μελετών, τεχνικών και λοιπών συναφών επιστημονικών υπηρεσιών, προμηθειών και υπηρεσιών εφαρμόζεται ο ν. 4412/2016 (Α΄ 147). Για τις εταιρείες του Κεφαλαίου Β΄ του ν. 3429/2005 (Α΄ 314), εφαρμόζονται ο ν. 4412/2016 2016, όπως ισχύει για αυτές, και οι Κανονισμοί ανάθεσης και εκτέλεσης που εκδίδονται για αυτές.

Σχόλια: Το τελευταίο εδάφιο της παρ. 2 θεσμοθετείται προκειμένου να διαχωριστεί η ισχύς γενικώς του Ν.4412/2016 και να προβλεφθεί η χρήση των κανονισμών που εκδίδονται για τις εταιρείες του Κεφαλαίου Β΄ του ν.3429/2005. Ως εκ τούτου, στη διατύπωση προτείνουμε να προστεθεί η φράση «…. όπως ισχύει για αυτές».

Παρ 3 : Για τις εταιρείες του Κεφαλαίου Β΄ του ν. 3429/2005, όταν αυτές ενεργούν ως φορείς υλοποίησης σε συγχρηματοδοτούμενες δράσεις, εφαρμόζεται ο ν. 4412/2016, όπως ισχύει για αυτές, και οι Κανονισμοί των εταιρειών αυτών για την ανάθεση και εκτέλεση έργων, μελετών, τεχνικών και λοιπών συναφών επιστημονικών υπηρεσιών, προμηθειών και υπηρεσιών, ανεξαρτήτως της πηγής και του δικαιούχου φορέα της χρηματοδότησης.

Σχόλια: Η γενική αναφορά στον ν.4412/2016 προκαλεί σύγχυση όσον αφορά στο ισχύον κάθε φορά νομικό πλαίσιο, όταν οι εταιρείες του Κεφ. Β΄ του ν. 3429/2005 (ΕΥΔΑΠ ΑΕ & ΕΥΑΘ ΑΕ) είναι φορείς υλοποίησης για λογαριασμό αναθετουσών αρχών (ΟΤΑ α’ ΒΑΘΜΟΥ) που για τα έργα ύδρευσης και αποχέτευσης, αποτελούν αναθέτοντες φορείς. Ως εκ τούτου, στη διατύπωση προτείνουμε να προστεθεί η φράση «…. όπως ισχύει για αυτές».

Παρ 1:. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που εκδίδεται κατόπιν γνώμης του κατά τόπον αρμοδίου Περιφερειάρχη, καθώς και σύμφωνης γνώμης της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (Ρ.Α.Α.Ε.Υ.), κηρύσσεται μια περιοχή σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας. Στην περίπτωση αυτή, δύναται να συνάπτεται ειδική σύμβαση μεταξύ της Ε.ΥΔ.ΑΠ. Α.Ε. ή της Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε. και της οικείας Δ.Ε.Υ.Α. ή του οικείου Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης α’ βαθμού που παρέχει υπηρεσίες ύδρευσης, με την οποία ανατίθεται στην Ε.ΥΔ.ΑΠ. Α.Ε. ή την Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε., η λήψη των αναγκαίων μέτρων για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας.

Σχόλια: Προτείνουμε γίνει εκτενέστερη αναφορά σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να συμπεριληφθούν πέρα από την έκτακτη ανάγκη λειψυδρίας και έκτακτες ανάγκες λόγω έντονων καιρικών φαινομένων και έκτακτων συμβάντων (π.χ πλημμύρα, σεισμός, πυρκαγιά, ατυχήματα μεγάλης κλίμακας κ.α) που μπορούν να επηρεάσουν υποδομές ύδρευσης, αποχέτευσης, ΕΕΛ κτλ.

Οι εξαιρέσεις για κοινωνικούς λόγους σχετικά με την διακοπή υδροδότησης άρθρο 36 παρ 9.4 , ανατίθενται στην ΡΑΑΕΥ με κανονισμό που αναμένεται έως 28-2-2026, και με εξαιρέσεις για τις οποίες απαιτείται κοινή απόφαση ΥΠΕΝ και Οικονομίας και Οικονομικών , με κάνουν να αναρωτιέμαι κατά πόσον αυτό μπορεί να λειτουργήσει , και να έχει πρακτική αξία για το ευάλωτο μέρος της κοινωνίας μας.

Στο ΑΡΘΡΟ 29 δεν γίνεται καμιά αναφορά σε κοινωνικά τιμολόγια (σχετική πρόβλεψη έχει ο Ν. 1069/80) που συνάδουν με την νομική φύση και τον χαρακτήρα των ΔΕΥΑ που είναι δημοτικές επιχειρήσεις κοινωφελούς χαρακτήρα.
Στο ΑΡΘΡΟ 36 και ειδικά στην παρ. 5 του άρθρου αυτού, τροποποιείται ο Ν. 5037/2023, δη-λαδή το θεσμικό πλαίσιο της ΡΑΑΕΥ και προβλέπονται 4 τύποι διαχειριστικής επάρκειας. Δη-μιουργείται έτσι ένα βαρύ και πολύπλοκο σύστημα παροχής διαχειριστικής επάρκειας, χωρίς να έχει γίνει προηγούμενη συνολική καταγραφή των προβλημάτων των ΔΕΥΑ και χωρίς να έ-χουν υποστηριχθεί οι επιχειρήσεις, ώστε να ενισχυθεί η διοικητική και τεχνική τους ικανότητα. Επιπλέον, προβλέπεται η συνδρομή άλλου παρόχου χωρίς, ωστόσο, να προσδιορίζονται τα χαρακτηριστικά του παρόχου από τον οποίο θα ζητηθεί η συνδρομή. Η διάταξη αυτή οδηγεί έμμεσα σε αναγκαστικές συγχωνεύσεις μεταξύ των ΔΕΥΑ σε μεταγενέστερο χρόνο. Επίσης, μέχρι την 30η Ιουνίου 2025, κατόπιν γνώμης της ΚΕΔΕ και εισήγησης της ΡΑΑΕΥ, εκδίδεται κοι-νή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομι-κών και Εσωτερικών, στην οποία καθορίζονται τα κριτήρια υπολογισμού της εισπραξιμότητας, ανάλογα με τα ειδικότερα χαρακτηριστικά της κάθε ΔΕΥΑ, καθώς και οι στόχοι εισπραξιμότη-τας που πρέπει να επιτυγχάνει κάθε ΔΕΥΑ. Στο πλαίσιο των προαναφερθέντων κρίνεται ανα-γκαίο να αναφερθεί ότι, στην κοινή αυτή απόφαση θα πρέπει να προστεθεί και η γνώμη της ΕΔΕΥΑ και μάλιστα η σύμφωνη γνώμη της ΕΔΕΥΑ που είναι ο θεσμικός εκπρόσωπος των ΔΕΥΑ και διαθέτει την τεχνογνωσία και την εμπειρία στα σχετικά θέματα.
Στο ΑΡΘΡΟ 37: Με το άρθρο αυτό προβλέπεται ότι στις περιπτώσεις που μια περιοχή κηρύσ-σεται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας οι ΔΕΥΑ ή οι ΟΤΑ Α’ Βαθμού δύνανται να συ-νάπτουν συμβάσεις με την ΕΥΔΑΠ ΑΕ ή την ΕΥΑΘ ΑΕ για την λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αντιμετώπισης της έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας. Δεν γίνεται ωστόσο αντιληπτός ο λόγος που οι διατάξεις του συγκεκριμένου άρθρου προβλέπουν κατ’ αποκλειστικότητα την συνδρομή της ΕΥΔΑΠ ΑΕ και ΕΥΑΘ ΑΕ, και όχι άλλης ΔΕΥΑ ή άλλου φορέα που θα μπορούσε να συνδράμει την πληγείσα περιοχή. Περαιτέρω, το άρθρο περιέχει ευνοϊκές ρυθμίσεις για την ΕΥΔΑΠ ΑΕ και την ΕΥΑΘ ΑΕ στις περιπτώσεις που συνάπτουν τις παραπάνω συμβάσεις, όπως ότι τα έργα αυτά χαρακτηρίζονται ως Στρατηγικές Επενδύσεις, δύνανται να προσλάβουν ειδικό εμπειρογνώμο-να, κ.λπ.

Επί άρθρου 28

Η παράγραφος 2 του άρθρου 28 με τίτλο «Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης», όπου αναφέρει «…Συνοφειλέτες εις ολόκληρον του τέλους χρήσης υπονόμου με τους ιδιοκτήτες, τυγχάνουν και όσοι με οποιοδήποτε τρόπο κάνουν χρήση του ακινήτου…», πρέπει να τροποποιηθεί και να αναδιατυπωθεί ως ακολούθως: «Συνοφειλέτες εις ολόκληρον του τέλους χρήσης υπονόμου και του τέλους ύδρευσης, με τους ιδιοκτήτες, τυγχάνουν και όσοι με οποιοδήποτε τρόπο κάνουν χρήση του ακινήτου». Θεωρούμε επίσης ότι η ευθύνη του χρήστη όταν μεταβιβάζεται στον ιδιοκτήτη δεν είναι δίκαιη αν δεν οφείλεται στον ιδιοκτήτη. Δεν είναι ορθό να ευθύνεται ο ιδιοκτήτης για την οφειλή του χρήστη. Ένα μέτρο θα ήταν η υποχρεοτικότητα της πάγιας εντολής για το σύνολο των χρηστών, ώστε να μειωθούν τα ανείσπρακτα και να βελτιωθεί η εισπραξιμότητα.
Η παράγραφος 3 του άρθρου 28 με τίτλο «Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης», όπου αναφέρει «…Το τέλος χρήσης υπονόμου οφείλεται και από τον ιδιοκτήτη ακινήτου, που συνδέεται αυθαιρέτως με οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, και το δίκτυο αποχέτευσης του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος της περ. α’ της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 5037/2023 και για όσο χρόνο διαρκεί ή πρόκειται να διαρκέσει αυτή η σύνδεση. Στην περίπτωση αυθαίρετης σύνδεσης, η καταβολή του τέλους χρήσης υπονόμου από τον υπόχρεο δεν τον απαλλάσσει από τις υπόλοιπες νόμιμες συνέπειες…», πρέπει να τροποποιηθεί και συμπληρωθεί και με το τέλος ύδρευσης ως ακολούθως: «…Το τέλος χρήσης υπονόμου και τέλος χρήσης ύδρευσης οφείλεται και από τον ιδιοκτήτη ακινήτου, που συνδέεται αυθαιρέτως με οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, με το δίκτυο ύδρευσης και το δίκτυο αποχέτευσης του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος της περ. α’ της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 5037/2023 και για όσο χρόνο διαρκεί ή πρόκειται να διαρκέσει αυτή η σύνδεση. Στην περίπτωση αυθαίρετης σύνδεσης, η καταβολή του τέλους χρήσης υπονόμου και του τέλους ύδρευσης από τον υπόχρεο δεν τον απαλλάσσει από τις υπόλοιπες νόμιμες συνέπειες…».
Η παράγραφος 4 του άρθρου 28 με τίτλο «Τέλος χρήσης υπονόμου και ύδρευσης», όπου αναφέρει «Τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, που επιθυμούν, κατά προτεραιότητα, την εκτέλεση από τον οικείο πάροχο υπηρεσιών ύδατος, έργων αποχέτευσης, καταβάλλουν συνεισφορά στη δαπάνη εκτέλεσης των έργων αυτών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο τιμολόγιο του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος», πρέπει να τροποποιηθεί και συμπληρωθεί και με το τέλος ύδρευσης ως ακολούθως: «…Τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, που επιθυμούν, κατά προτεραιότητα, την εκτέλεση από τον οικείο πάροχο υπηρεσιών ύδατος, έργων αποχέτευσης, καταβάλλουν συνεισφορά στη δαπάνη εκτέλεσης των έργων αυτών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο τιμολόγιο του οικείου παρόχου υπηρεσιών ύδατος και πρέπει σε κάθε περίπτωση να καλύπτεται πλήρως το κόστος κατασκευής και λειτουργίας αυτών…»

Επί άρθρου 36

Στην παράγραφο 5 γίνεται αναφορά για τεσσάρων ειδών διαχειριστική επάρκεια που αφορά:
α. Την οικονομική βιωσιμότητα, την καθημερινή διαχείριση του δικτύου, την υλοποίηση έργων συντήρησης των υποδομών και επιδιόρθωσης βλαβών με ίδιους πόρους.
β. Την είσπραξη των τρεχουσών και ληξιπρόθεσμων οφειλών.
γ. Τη μελέτη και κατασκευή των συγχρηματοδούμενων υποδομών της περιοχής αρμοδιότητας του παρόχου υπηρεσιών ύδατος.
δ. Την παροχή υπηρεσιών για την ύδρευση, αποχέτευση και τη διαχείριση ομβρίων υδάτων, άλλων παρόχων υπηρεσιών ύδατος, συμπεριλαμβανομένης της μελέτης και κατασκευής των απαιτούμενων υποδομών
Ως σήμερα η διαχειριστική επάρκεια ήταν μία. Με το νέο νομοσχέδιο απαιτείται να πληρούνται και τα τέσσερα είδη διαχειριστικής επάρκειας.
Στην παράγραφο 6 γίνεται αναφορά ως ακολούθως: «Αν ο πάροχος δεν λάβει τη διαχειριστική επάρκεια τύπου α, β ή γ της παρ. 5, επί δύο (2) συνεχόμενα έτη, ζητά τη συνδρομή άλλου παρόχου, ο οποίος διαθέτει τη διαχειριστική επάρκεια τύπου δ της ίδιας παραγράφου. Για την υλοποίηση της συνδρομής υπογράφεται σχετική προγραμματική σύμβαση, με την οποία καθορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της συνεργασίας, καθώς και η χρονική της διάρκεια. Αν εντός τεσσάρων (4) μηνών δεν συναφθεί η προγραμματική σύμβαση του προηγούμενου εδαφίου, η Ρ.Α.Α.Ε.Υ μεσολαβεί με σκοπό την επίτευξη συμφωνίας και, αν εντός δύο (2) μηνών αυτή δεν επιτευχθεί, εκδίδει απόφαση με την οποία καθορίζονται ο πάροχος υπηρεσιών ύδατος που υποκαθιστά τον οικείο πάροχο, καθώς και οι όροι, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής που λαμβάνει ο πάροχος, οι προϋποθέσεις και η χρονική διάρκεια της σύμβασης».
Εδώ ουσιαστικά εισάγεται από την πίσω πόρτα η υποχρεοτικότητα μετά από πάροδο δύο και μισού ετών, όπου υπογράφεται προγραμματική σύμβαση με την μεσολάβηση της ΡΑΑΕΥ, όπου ο πάροχος που διαθέτει διαχειριστική επάρκεια, υποκαθιστά τον πάροχο που δεν διαθέτει.
Θεωρούμε ότι η όλη διαδικασία πρέπει να παραμείνει σε εθελοντική βάση και να μην είναι υποχρεωτική, γιατί σε αυτή την περίπτωση το σύνολο των προβλημάτων του παρόχου που δεν διαθέτει επάρκεια (την εκτέλεση έργων, την συντήρηση, την εισπραξιμότητα κλπ) θα την επωμισθεί ο πάροχος που διαθέτει επάρκεια με άμεσο αποτέλεσμα να υπάρξουν προβλήματα, ακόμη και στην λειτουργία του παρόχου που διαθέτει επάρκεια.
Προτείνεται τροποποίηση ως ακολούθως: «…Αν ο πάροχος δεν λάβει τη διαχειριστική επάρκεια τύπου α, β ή γ της παρ. 5, επί δύο (2) συνεχόμενα έτη, ζητά τη συνδρομή άλλου παρόχου, ο οποίος διαθέτει τη διαχειριστική επάρκεια τύπου δ της ίδιας παραγράφου. Για την υλοποίηση της συνδρομής υπογράφεται σχετική προγραμματική σύμβαση με σύμφωνη γνώμη του παρόχου, με την οποία καθορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της συνεργασίας, καθώς και η χρονική της διάρκεια. Αν εντός τεσσάρων (4) μηνών δεν συναφθεί η προγραμματική σύμβαση του προηγούμενου εδαφίου, η Ρ.Α.Α.Ε.Υ μεσολαβεί με σκοπό την επίτευξη συμφωνίας με πάροχο που εκδηλώνει ενδιαφέρον και, εντός δύο (2) μηνών εκδίδει απόφαση με την οποία καθορίζονται ο πάροχος υπηρεσιών ύδατος που υποκαθιστά τον οικείο πάροχο, καθώς και οι όροι, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής που λαμβάνει ο πάροχος, οι προϋποθέσεις και η χρονική διάρκεια της σύμβασης…»
Στην παράγραφο 7 του άρθρου 36, γίνεται αναφορά ότι προκειμένου οι πάροχοι να πιστοποιηθεί η διαχειριστική του επάρκεια υποβάλλουν στην ΡΑΑΕΥ: Σχέδιο Ασφαλείας Τροφοδοσίας Νερού, στο οποίο περιλαμβάνονται: α) καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, τόσο από φυσικά, όσο και ανθρωπογενή αίτια, β) καταγραφή διαθέσιμων πηγών τροφοδοσίας, γ) σχεδιασμός και μελέτη εναλλακτικών πηγών τροφοδοσίας, δ) καταγραφή απαραίτητων έργων ενίσχυσης και ανθεκτικότητας υφιστάμενων υποδομών, ε) σχεδιασμός συστήματος καταγραφής και παρακολούθησης αποθεμάτων, καθώς και έγκαιρης προειδοποίησης, στ) εκπόνηση διαχειριστικού σχεδίου αντιμετώπισης κρίσεων, ζ) οι αρμοδιότητες των ομάδων διαχείρισης της εκάστοτε κρίσης. Απαιτεί διευκρίνιση για το αν είναι διαφορετικό από το Γ.Σ.Υ.Υ. Σε καταφατική απάντηση απαιτεί επιπλέον όγκο εργασίας και εκπόνηση επιπλέον σχεδίων.

Επί άρθρου 37

Το σύνολο του άρθρου 37 με τίτλο «Μέτρα αντιμετώπισης λειψυδρίας», εξαιρεί εντελώς τις ΔΕΥΑ. Θεωρούμε ότι αυτό προσβάλλει τις επιχειρήσεις ύδρευσης και ειδικότερα τις ΔΕΥΑ, οι οποίες από την ίδρυσή τους ως και σήμερα έχει ολοκληρώσει έργα και υποδομές που ξεπερνούν τα 40 δις ευρώ εκφρασμένα σε σημερινές τιμές, με αποτέλεσμα να έχει αλλάξει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της Χώρας μας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τροποποιηθεί το άρθρο και να περιλαμβάνει και τις ΔΕΥΑ της Χώρας, ως φορείς που ήδη έχουν σχεδιάσει, επιβλέψει και εκτελέσει τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά έργα από την μεταπολίτευση και μετά, στοιχείο που περίτρανα καταδεικνύει την ικανότητα των ΔΕΥΑ στην ολοκλήρωση και λειτουργία έργων που συμβάλλουν τα μέγιστα στην περιβαλλοντική αναβάθμιση και στην εξάλειψη της λειψυδρίας στην Περιφέρεια της Χώρας μας.

Άρθρο 37
Στο άρθρο αυτό γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ και ΔΕΥΑ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος που να δικαιολογεί το ενδεχόμενο, σε περίπτωση κήρυξης μιας περιοχής σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης λόγω λειψυδρίας, οι ΔΕΥΑ ή άλλος φορέας να μην μπορούν να συνάπτουν ειδικές συμβάσεις με τις ΔΕΥΑ ή τους ΟΤΑ. Ιδίως όταν οι εν λόγω συμβάσεις περιλαμβάνουν ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους, καθώς θεωρούνται Στρατηγικές Επενδύσεις και προβλέπουν, μεταξύ άλλων, την πρόσληψη ειδικού εμπειρογνώμονα.

Η διαχειριστική επάρκεια των ΔΕΥΑ γίνεται πλέον, πολύ δύσκολα επιτεύξιμος στόχος έως αδύνατος , ακόμα και για ισχυρές ΔΕΥΑ.

Οι εξαιρέσεις για κοινωνικούς λόγους σχετικά με την διακοπή υδροδότησης άρθρο 36 παρ 9.4 , ανατίθενται στην ΡΑΑΕΥ με κανονισμό που αναμένεται έως 28-2-2026, και με εξαιρέσεις για τις οποίες απαιτείται κοινή απόφαση ΥΠΕΝ και Οικονομίας και Οικονομικών , με κάνουν να αναρωτιέμαι κατά πόσον αυτό μπορεί να λειτουργήσει , και να έχει πρακτική αξία για τα ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας.