• Στο άρθρο 34, παρ. 2 αναφέρεται το εξής: «Η στάση ή στάθμευση οχήματος απαγορεύεται………………… ιστ) σε θέση όπου βρίσκεται κεκλιμένο επίπεδο (ράμπα) διάβασης ατόμων με αναπηρία ή οδηγός τυφλών και σε απόσταση μικρότερη από 0,50 μ. εκατέρωθεν αυτών, ιζ) σε ειδικούς χώρους στάθμευσης οχημάτων ατόμων με αναπηρία, ιη) σε χώρους στάθμευσης αποκλειστικά για συγκεκριμένο όχημα ατόμων με αναπηρία» Και στην παρ. 10 αναφέρεται το εξής: «δ) Οι παραβάσεις των περ. ιστ), ιζ) και ιη) της παρ. 2 κατατάσσονται στην κατηγορία Ε2-Α και στην κατηγορία Σ. Αν η παράνομη στάθμευση συνεχίζεται και πέραν των τριών (3) ωρών από τη βεβαίωση της παράβασης, βεβαιώνεται νέα παράβαση από το ίδιο ή άλλο όργανο και μετά την πάροδο του δεύτερου τρίωρου γίνεται μεταφορά του οχήματος, τροχόσπιτου….» Θεωρούμε ότι στις προαναφερόμενες περιπτώσεις, που αφορούν σε παράνομη στάθμευση σε θέσεις ατόμων με αναπηρία, η απομάκρυνση του παρανόμως παρκαρισμένου οχήματος, πρέπει να γίνεται ΑΜΕΣΑ!!!!, αμέσως μετά την διαπίστωση της παράβασης από το αρμόδιο όργανο. Αιτιολόγηση: Εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι ειδικά εάν κάποιο όχημα έχει σταθμεύσει σε χώρο στάθμευσης για συγκεκριμένο όχημα ατόμου με αναπηρία, χώρο δηλαδή που αφορά αυτοκίνητο οδηγού με αναπηρία πλησίον της οικίας του, ο τελευταίος δεν μπορεί να παρκάρει κάπου αλλού για ευνόητους λόγους, ειδικά αν είναι χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου. Ούτε βέβαια μπορεί να περιμένει 6 ώρες μέσα στο αυτοκίνητό του, για να εφαρμοστεί η πρόβλεψη απομάκρυνσης του παρανόμως παρκαρισμένου οχήματος, για να παρκάρει και να μεταβεί στην οικία του. Κατά την άποψή μας, η μικρότερη ή η μεγαλύτερη βαρύτητα του προστίμου δεν διευκολύνει τη ζωή του πολίτη με αναπηρία, ο οποίος έχει πάρει νομίμως την θέση στάθμευσης, ακριβώς για να είναι κοντά στο σπίτι του. Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για τις δημόσιες διαγραμμισμένες θέσεις στάθμευσης ΑμεΑ που δεν έχουν χαρακτηριστεί με συγκεκριμένο αριθμό κυκλοφορίας αναπηρικού αυτοκινήτου.