- Διαιτολόγοι – διατροφολόγοι κάτοχοι της βεβαίωσης άσκησης επαγγέλματος, ακολουθώντας τις οδηγίες του υπεύθυνου ιατρού για κάθε ασθενή, δύνανται να ασκούν «διαιτολογικές πράξεις». Αν απαιτείται συνταγογράφηση φαρμακευτικών ουσιών ή σκευασμάτων διατροφής, αυτή γίνεται μόνο από τον υπεύθυνο ιατρό. Η διαιτολογική πράξη περιλαμβάνει όλα ή μέρος των παρακάτω:
α) Διατροφική αξιολόγηση, η οποία περιλαμβάνει την αξιολόγηση της διαιτητικής πρόσληψης, διαιτητικών συνηθειών και συμπεριφορών, και, κατά περίπτωση, την αξιολόγηση παραμέτρων του τρόπου ζωής, την αξιολόγηση των ανθρωπομετρικών δεικτών, της σύστασης σώματος και του ισοζυγίου ενέργειας.
β) Διατροφική διάγνωση, η οποία περιλαμβάνει τον προσδιορισμό των διατροφικών προβλημάτων.
γ) Διατροφική παρέμβαση, η οποία περιλαμβάνει τη θέσπιση στόχων και την κατάρτιση σχεδίου δράσης, με τη μορφή γραπτών ή προφορικών διατροφικών οδηγιών, αδρού ή αναλυτικού διατροφικού διαιτητικού πλάνου ή προγράμματος.
δ) Διατροφική παρακολούθηση, η οποία περιλαμβάνει την παρακολούθηση της προόδου και την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της παρέμβασης. Κατά τη διάρκεια της διαιτολογικής πράξης, συνεκτιμώνται οι κλινικές, εργαστηριακές και φαρμακευτικές παράμετροι, με βάση τις ισχύουσες ιατρικές οδηγίες και συστάσεις.
- Σε δημόσιες δομές όπου δεν υπάρχουν διαιτολόγοι-διατροφολόγοι ή ο αριθμός τους δεν επαρκεί, η διαιτολογική πράξη ασκείται κατ’ εξαίρεση από κλινικούς ιατρούς (παθολόγους, παιδιάτρους, ενδοκρινολόγους, χειρουργούς, καρδιολόγους, νεφρολόγους, γαστρεντερολόγους και γενικούς ιατρούς). Στην περίπτωση αυτή η παροχή διαιτολογικής υποστήριξης στον ασθενή γίνεται στο πλαίσιο της ιατρικής επίσκεψης και δεν αποζημιώνεται ως ξεχωριστή ιατρική πράξη.
3. Η «διατροφολογική πράξη» παρέχεται στον υγιή πληθυσμό, περιλαμβάνει όλα ή μέρος των στοιχείων της παρ. 1 και ασκείται αποκλειστικά από διαιτολόγους – διατροφολόγους κατόχους της βεβαίωσης ασκήσεως επαγγέλματος.
1. Η φράση «Αν απαιτείται συνταγογράφηση φαρμακευτικών ουσιών ή σκευασμάτων διατροφής, αυτή γίνεται μόνο από τον υπεύθυνο ιατρό» είναι λανθασμένη και ενδέχεται να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Τα σκευάσματα διατροφής προορίζονται για την ενίσχυση της διατροφής, η οποία έχει άμεση επίδραση στην υγεία και την πορεία της νόσου. Επομένως, για να χορηγηθούν σε ασθενή, πρέπει να προηγηθεί η καταγραφή και ανάλυση του διατροφικού ιστορικού και η εκτίμηση των διατροφικών αναγκών του. Η επιστημονικά και νομικά σωστή διαδικασία για την εν λόγω διαιτολογική πράξη πραγματοποιείται αποκλειστικά από διαιτολόγο-διατροφολόγο.
2.Φορολογική Αντιμετώπιση:
Πρέπει να επισημανθεί ότι η διαιτολογική – διατροφολογική πράξη αποτελεί παροχή υπηρεσιών υγείας και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να υπόκειται στην αντίστοιχη φορολογική μεταχείριση που ισχύει για τις υπηρεσίες υγείας, επομενως σε απαλλαγή του φόρου.
3.Ενοποίηση Διαιτολογικής και Διατροφολογικής Πράξης:
Προτείνεται η τροποποίηση της φράσης «η διατροφολογική πράξη» σε «η διαιτολογική ή διατροφολογική πράξη». Η εν λόγω πράξη παρέχεται σε όλους τους πολίτες, είτε είναι υγιείς είτε ασθενείς.
4. Συνεργασία με Ιατρούς
Η συνεργασία του διαιτολόγου με τον ιατρό είναι απαραίτητη σε περιπτώσεις όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο. Η ιατρική γνωμάτευση πρέπει να προηγείται της διαιτολογικής παρέμβασης όταν απαιτείται, προκειμένου να διασφαλιστεί η ορθή και εξατομικευμένη διατροφική υποστήριξη.
Ο διαιτολόγος είναι υπεύθυνος για τη διατροφική παρέμβαση, ενώ ο θεράπων ιατρός παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς. Συνεπώς, η συνεργασία τους βασίζεται στην αμοιβαία ενημέρωση και συνεννόηση, διασφαλίζοντας έτσι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στην υγεία του ασθενούς.
1.Να διαγραφεί η φράση «ακολουθώντας τις οδηγίες του υπεύθυνου ιατρού για κάθε ασθενή, δύνανται να ασκούν «διαιτολογικές πράξεις»»καθότι οι διαιτολόγοι διατροφολογοι ασκούν διαιτολογικη πράξη εξ ορισμού, δεν ακολουθούμε οδηγίες ιατρών. Η σωστότερη διατύπωση θα μπορούσε να είναι » σε νοσοκομειακό περιβάλλον ασκούν διαιτολογικές πράξεις έπειτα από τη διάγνωση του θεράποντος ιατρού του εκάστοτε ασθενούς».
2. «Αν απαιτείται συνταγογράφηση φαρμακευτικών ουσιών ή σκευασμάτων διατροφής, αυτή γίνεται μόνο από τον υπεύθυνο ιατρό». Η φράση είναι λανθασμένη έως και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία καθ’όσον τα σκευάσματα διατροφής συμπληρώνουν τη διατροφή (η οποία ως γνωστόν έχει άμεση σχέση με την υγεία και την έκβαση της νόσου), άρα για να δωθούν σε ασθενή θα πρέπει να έχει προηγηθεί λήψη διατροφικού ιστορικού, ανάλυση του και εκτίμηση αναγκών διατροφικών. Η διαιτολογικη αυτή πράξη νόμιμα και επιστημονικά ορθά πραγματοποιείται ΜΟΝΟ από διαιτολόγο διατροφολόγο.
3. Η παράγραφος «Σε δημόσιες δομές όπου δεν υπάρχουν διαιτολόγοι-διατροφολόγοι ή ο αριθμός τους δεν επαρκεί, η διαιτολογική πράξη ασκείται κατ’ εξαίρεση από κλινικούς ιατρούς (παθολόγους, παιδιάτρους, ενδοκρινολόγους, χειρουργούς, καρδιολόγους, νεφρολόγους, γαστρεντερολόγους και γενικούς ιατρούς). Στην περίπτωση αυτή η παροχή διαιτολογικής υποστήριξης στον ασθενή γίνεται στο πλαίσιο της ιατρικής επίσκεψης και δεν αποζημιώνεται ως ξεχωριστή ιατρική πράξη»
κρίνεται άκρως παράνομη, λανθασμένη, επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία και θίγει ΑΜΕΣΑ τα επαγγελματικά δικαιώματα των διαιτολόγων-διατροφολογων τα οποία είναι κατοχυρωμένα. Πρέπει άμεσα να διαγραφεί. Οι ιατροί ΔΕΝ έχουν διατροφική εκπαίδευση, έχουν άλλο αντικείμενο σπουδών και φυσικά είναι αδύνατον επιστημονικά να ασκήσουν διαιτολογικές πράξεις ακόμη και ελλείψει ειδικών. Η διαιτολογία διατροφολογία είναι επιστήμη που σπουδαζεται και όχι η άποψη του οποιουδήποτε. Ο διαιτολόγος διατροφολόγος δύναται να αντικατασταθεί ΜΟΝΟ από συνάδελφο του. Εναλλακτικά μπορεί να παρέχεται ως υπηρεσία εξ αποστάσεως είτε ως παροχή υπηρεσιών από εξωτερικούς συνεργάτες διαιτολόγους-διατροφολόγους σε περίπτωση που υπάρχει έλλειψη ή δεν υπάρχει στη δομή ειδικό προσωπικό.
4. «Η «διατροφολογική πράξη» παρέχεται στον υγιή πληθυσμό, περιλαμβάνει όλα ή μέρος των στοιχείων της παρ. 1 και ασκείται αποκλειστικά από διαιτολόγους – διατροφολόγους κατόχους της βεβαίωσης ασκήσεως επαγγέλματος.» Ο όρος διατροφολόγος δεν διαχωρίζεται στα Ελληνικά Πανεπιστήμια όπως γίνεται στο εξωτερικό, οπότε δεν θα πρέπει να διαχωρίζεται η διαιτολογικη από την διατροφολογικη πράξη στη χώρα μας.
1.Να διαγραφει η φράση «ακολουθώντας τις οδηγίες του υπεύθυνου ιατρού για κάθε ασθενή, δύνανται να ασκούν «διαιτολογικές πράξεις»»καθότι οι διαιτολόγοι διατροφολογοι ασκούν διαιτολογικη πράξη εξ ορισμού, δεν ακολουθούμε οδηγίες ιατρών. Η σωστότερη διατύπωση θα μπορούσε να είναι » σε νοσοκομειακό περιβάλλον ασκούν διαιτολογικές πράξεις έπειτα από τη διάγνωση του θεράποντος ιατρού του εκάστοτε ασθενούς».
2. «Αν απαιτείται συνταγογράφηση φαρμακευτικών ουσιών ή σκευασμάτων διατροφής, αυτή γίνεται μόνο από τον υπεύθυνο ιατρό». Η φράση είναι λανθασμένη έως και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία καθ’όσον τα σκευάσματα διατροφής συμπληρώνουν τη διατροφή (η οποία ως γνωστόν έχει άμεση σχέση με την υγεία και την έκβαση της νόσου), άρα για να δωθούν σε ασθενή θα πρέπει να έχει προηγηθεί λήψη διατροφικού ιστορικού, ανάλυση του και εκτίμηση αναγκών διατροφικών. Η διαιτολογικη αυτή πράξη νόμιμα και επιστημονικά ορθά πραγματοποιείται ΜΟΝΟ από διαιτολόγο διατροφολόγο.
3. Η παράγραφος «Σε δημόσιες δομές όπου δεν υπάρχουν διαιτολόγοι-διατροφολόγοι ή ο αριθμός τους δεν επαρκεί, η διαιτολογική πράξη ασκείται κατ’ εξαίρεση από κλινικούς ιατρούς (παθολόγους, παιδιάτρους, ενδοκρινολόγους, χειρουργούς, καρδιολόγους, νεφρολόγους, γαστρεντερολόγους και γενικούς ιατρούς). Στην περίπτωση αυτή η παροχή διαιτολογικής υποστήριξης στον ασθενή γίνεται στο πλαίσιο της ιατρικής επίσκεψης και δεν αποζημιώνεται ως ξεχωριστή ιατρική πράξη»
κρίνεται άκρως παράνομη, λανθασμένη, επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία και θίγει ΑΜΕΣΑ τα επαγγελματικά δικαιώματα των διαιτολόγων διατροφολογων τα οποία είναι κατοχυρωμένα. Πρέπει άμεσα να διαγραφεί. Οι ιατροί ΔΕΝ έχουν διατροφική εκπαίδευση, έχουν άλλο αντικείμενο σπουδών και φυσικά είναι αδύνατον επιστημονικά να ασκήσουν διαιτολογικές πράξεις ακόμη και ελλείψει ειδικών. Η διαιτολογία διατροφολογία είναι επιστήμη που σπουδαζεται και όχι η άποψη του οποιουδήποτε. Ο διαιτολόγος διατροφολόγος δύναται να αντικατασταθεί ΜΟΝΟ από συνάδελφο του. Εναλλακτικά μπορεί να παρεχεται ως υπηρεσία εξ αποστάσεως είτε ως παροχή υπηρεσιών από εξωτερικούς συνεργάτες διαιτολόγους διατροφολόγους σε περίπτωση που υπάρχει έλλειψη ή δεν υπάρχει στη δομή ειδικό προσωπικό.
4. «Η «διατροφολογική πράξη» παρέχεται στον υγιή πληθυσμό, περιλαμβάνει όλα ή μέρος των στοιχείων της παρ. 1 και ασκείται αποκλειστικά από διαιτολόγους – διατροφολόγους κατόχους της βεβαίωσης ασκήσεως επαγγέλματος.» Ο όρος διατροφολόγος δεν διαχωρίζεται στα Ελληνικά Πανεπιστήμια όπως γίνεται στο εξωτερικό, οπότε δεν θα πρέπει να διαχωρίζεται η διαιτολογικη από την διατροφολογικη πράξη στη χώρα μας.
Σχόλιο για το Άρθρο 26: Διαιτολογική – Διατροφολογική πράξη
Το Άρθρο 26, που ορίζει τη διαιτολογική-διατροφολογική πράξη, αποτελεί θεμελιώδη λίθο για την κατοχύρωση του ρόλου των διαιτολόγων-διατροφολόγων στο σύστημα υγείας. Το σχόλιό μου εστιάζει στην ανάγκη για σαφήνεια, ακρίβεια και πληρότητα του άρθρου, ώστε να αποφευχθούν μελλοντικές αμφισβητήσεις και να διασφαλιστεί η προστασία του επαγγέλματος.
Προτάσεις:
1. Ακριβής Ορισμός:
Προτείνεται η σαφής και αναλυτική περιγραφή των δραστηριοτήτων που συνιστούν τη διαιτολογική-διατροφολογική πράξη.
Είναι σημαντικό να συμπεριληφθούν όλες οι πτυχές του επαγγέλματος, όπως η διατροφική αξιολόγηση, η σχεδίαση εξατομικευμένων διαιτολογίων, η παροχή συμβουλών διατροφής, η εκπαίδευση, και η παρακολούθηση της διατροφικής κατάστασης.
Η αναφορά σε ιατρικές πράξεις που αλληλεπιδρούν με τη διατροφή, αλλά δεν είναι αποκλειστικά ιατρικές.
2. Καθορισμός Πλαισίου:
Είναι απαραίτητο να καθοριστεί το πλαίσιο εντός του οποίου ασκείται η διαιτολογική-διατροφολογική πράξη.
Πρέπει να οριστούν οι χώροι και οι δομές όπου οι διαιτολόγοι-διατροφολόγοι μπορούν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους, καθώς και οι συνεργασίες με άλλους επαγγελματίες υγείας.
3. Επιστημονική Τεκμηρίωση:
Προτείνεται η προσθήκη αναφοράς στην επιστημονική τεκμηρίωση ως βάση για την άσκηση της διαιτολογικής-διατροφολογικής πράξης.
Η αναφορά σε επιστημονικά πρωτόκολλα και κατευθυντήριες οδηγίες θα διασφαλίσει την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
4. Συνεργασία με Ιατρούς:
Είναι σημαντικό να οριστεί η συνεργασία του διαιτολόγου με τον ιατρό, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο.
Να οριστεί η ιατρική γνωμάτευση, πότε πρέπει να προηγείται, της διαιτολογικής παρέμβασης.
Να διαγραφεί η φράση «ακολουθώντας τις οδηγίες του υπεύθυνου ιατρού για κάθε ασθενή». Διότι αμιγώς τη διατροφική παρέμβαση θα πρέπει να την ορίζει ο διαιτολόγος και ο θεράπον ιατρός να ενημερώνει για το ιατρικό ιστορικό τον διαιτολόγο. Συνεπώς, θα πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό και όχι ακολουθώντας τις οδηγίες του.
5. Αποκλειστικότητα Διαιτολογικής Πράξης:
Προτείνεται η διαγραφή της παραγράφου που επιτρέπει σε κλινικούς ιατρούς να ασκούν κατ’ εξαίρεση τη διαιτολογική πράξη.
Η άσκηση διαιτολογικών πράξεων από μη ειδικούς για τη διατροφή είναι εσφαλμένη και θέτει σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών.
Επιπλέον, θα πρέπει να υπάρξει ένα μέτρο πίεσης ώστε οι ασθενείς να λαμβάνουν τις σωστές διατροφικές υπηρεσίες που δικαιούνται από τον αρμόδιο επιστήμονα υγείας.
6. Ενοποίηση Διαιτολογικής και Διατροφολογικής Πράξης:
Προτείνεται η αλλαγή της φράσης «η διατροφολογική πράξη» σε «η διαιτολογική ή διατροφολογική πράξη».
Η διαιτολογική ή διατροφολογική πράξη παρέχεται σε κάθε πολίτη, υγιή ή ασθενή.
7. Συνταγογράφηση Σκευασμάτων Διατροφής:
Η συνταγογράφηση των σκευασμάτων διατροφής θα πρέπει να γίνεται από τον αρμόδιο διαιτολόγο.
Ο διαιτολόγος είναι ο μόνος επιστήμονας που έχει τις δεξιότητες και τον χρόνο να αξιολογήσει τις πρωτεϊνοενεργειακές απαιτήσεις του ασθενή, να κάνει τους προτεινόμενους εμπλουτισμούς και να ορίσει το κατάλληλο σκεύασμα βάσει ελλείμματος και συνοσηρότητας. 8. Φορολογική Αντιμετώπιση:
Να γίνει αναφορά, ότι η διαιτολογική – διατροφολογική πράξη, είναι πράξη παροχής υπηρεσιών υγείας, και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται και φορολογικά.
Συμπερασματικά:
Η σαφής και ακριβής διατύπωση του Άρθρου 26 είναι κρίσιμη για την αναγνώριση και την προστασία του επαγγέλματος των διαιτολόγων-διατροφολόγων. Η ενσωμάτωση των παραπάνω προτάσεων θα συμβάλει στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου και αποτελεσματικού νομικού πλαισίου.
1.»ακολουθώντας τις οδηγίες του υπεύθυνου ιατρού για κάθε ασθενή» προτείνω όπως διαγραφεί. Διότι αμιγώς τη διατροφική παρέμβαση θα πρέπει να την ορίζει ο διαιτολόγος και ο θεράπον ιατρός να ενημερώνει για το ιατρικό ιστορικό τον διαιτολόγο. Συνεώς θα πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση με τον θεράπον ιατρό και όχι ακολουθόντας τις οδηγίες του.
2. ‘Σε δημόσιες δομές όπου δεν υπάρχουν διαιτολόγοι-διατροφολόγοι ή ο αριθμός τους δεν επαρκεί, η διαιτολογική πράξη ασκείται κατ’ εξαίρεση από κλινικούς ιατρούς (παθολόγους, παιδιάτρους, ενδοκρινολόγους, χειρουργούς, καρδιολόγους, νεφρολόγους, γαστρεντερολόγους και γενικούς ιατρούς). Στην περίπτωση αυτή η παροχή διαιτολογικής υποστήριξης στον ασθενή γίνεται στο πλαίσιο της ιατρικής επίσκεψης και δεν αποζημιώνεται ως ξεχωριστή ιατρική πράξη.»
Προτείνεται η διαγραφή του διότι κατ αυτό τον τρόπου ασκούν διαιτολογικές πράξεις ΜΗ ειδικοί για τη διατροφή. Το οποίο εξ ορισμού είναι λαθος.
Κι επιπλέον θα πρέπει να υπαρξει ένα μέτρο ππίεσης ώστε οι ασθενείς να λαμβάνουν τις σωστές διατροφικές υπηρεσίες που δικαιούνται από τον αρμπόδιο επιστήμονα υγείας.
3. . Η «διατροφολογική πράξη» παρέχεται στον υγιή πληθυσμό, περιλαμβάνει όλα ή μέρος των στοιχείων της παρ. 1 και ασκείται αποκλειστικά από διαιτολόγους – διατροφολόγους κατόχους της βεβαίωσης ασκήσεως επαγγέλματος.
Αλλαγή σε : Η διαιτολογικη ή διατροφολογική πράξη ….
4. Η συνταγογράφηση των σκευασμάτων διατροφής θα πρέπει να γίνεται από τον αρμόδιο δαιτολόγο, ο οποίος είναι ο μόος επιστήμονας που έχει τις δεξιότητες και τον χρόνο να αξιολογήθει τις πρωτεινοενεργειακές απαιτήσεις του ασθενή, να κάνει τους προτεινόμενους εμπλουτισμούς και τέλος να ορίσει το κατάλληλο σκεύασμα βάση ελλείματος και συνοσηρότητας.